• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De zeven lessen van Lowlands 2009

Niet al te veel nieuwe muziek, wel schitterend weer. Minder dranktenten omwille van de duurzaamheid. De 24-uurstent gewoon weer een circustent. Nog meer aandacht voor de clubbers. Veel te weinig dameswc's. Dat gekke wagentje met oude soulplaten. Een drijvende jurk van paraplu's. Nooit meer lauw bier. Kortom, er was weer genoeg te zien op Lowlands dit jaar. KindaMuzik trekt er zeven lessen uit.

Tekst: Roberto Lobosco

Beeld: Reinier Asscheman

Publicatiedatum: 25 augustus 2009

Iedereen met een Heinekenblik is een mietje
Hoewel het de alcoholindustrie wordt verboden om haar naam te verbinden aan een groots spektakel als Lowlands, heeft bierbrouwer Grolsch zich dit jaar tot onbetwiste huisbrouwer van Lowlands gemaakt. Natuurlijk waren ze al in bezit van die tent waar Them Crooked Vultures staan op zaterdagmiddag, maar met de Grolsch Beugelbar en de 'lauw-naar-koud-bierbus' manifesteert het biermerk zich in elke uithoek van het festival.

Heineken, Amstel, Bavaria of wat dies meer zij, kan echt niet meer! Sowieso word je doodgegooid met merken en hun quasi-grappige attributen. De agressieve verkopers van Douwe Egberts bijvoorbeeld die op vrijdag al melding maken van hét T-shirt dat iedereen wil hebben. Misschien is het een idee voor een merk om volgend jaar het Vestifal te verkopen, een warm vest speciaal voor de avonden op Lowlands.

The Prodigy is nog altijd vet
Invaders Must Die heet het nieuwe album van de inmiddels toch al op leeftijd zijnde Britse feestband. Precies met die energie ('wanneer je onze beats niet trekt, fuck off!') geeft The Prodigy op vrijdag een show weg waarbij de bassen onherroepelijk over het Veluwemeer zweven. Geen pauze tussen de nummers, gewoon keihard, agressief en wild rocken. Iedereen op de twee heuvels langs de Alfa met de handen in de lucht, dansend op de rauwe, snoeiharde beats. Met beukend nieuw en relevant materiaal, doorspekt met de hits van weleer. Wellicht is het te voor de hand liggend om weer af te sluiten met 'Out of Space' net als in 2005, maar feit blijft dat je dat ook daadwerkelijk bent na een uur Prodigy.

Vooral onbewuste duurzaamheid
Nog altijd laten veel mensen hun afgekloven kippenbotten op de grond slingeren, waar niet zelden met slippers doorheen wordt gebanjerd. De grandioze verspilling op Lowlands is voor groene rakkers ongetwijfeld een doorn in het oog geweest, gezien het thema van duurzaamheid. Gerecyclede glazen en eetgerei, een groene hoek naast de X-Ray (niet dat iemand een kijkje neemt in de Oxam Novibtent, maar toch) en constant mensen aan de wandel om lege etensbakken te verzamelen. Hoogstwaarschijnlijk is het de meeste bezoekers ontgaan, maar de organisatie heeft in ieder geval de schijn van duurzaamheid proberen op te wekken. Een goed begin.

Voldoende ruimte voor kleinschalige en kleurrijke verrassingen
Opeens sta je in een piepkleine bioscoop, waar een onnavolgbare animatiefilm wordt vertoond, van een zeer getalenteerde graffitiartiest. Hoe je daar binnen bent gekomen en waar het ook al weer was, weet je de volgende dag niet meer. En waarom er een klikapparaat in de vorm van een kikker in je zak zit, idem dito. Want dat is de charme van Lowlands. Overal zijn kleine, kunstige acts (aanwijsstokkenspecialist, mobiele stoelendans), die ineens aan je voorbij trekken. Kwestie van op de juiste plaats op het juiste moment zijn. Want wie vooraan staat bij Maximo Park op zaterdag, mist dus de sprookjesachtige operadiva, drijvend op de plas bij de Lima in een jurk van paraplu's, aria's zingend alsof het niets is.

Nederlandse acts ruimschoots vertegenwoordigd
Wellicht is het door het gebrek aan echte nieuwe muziek dat er dit jaar veel ruimte is voor Nederlandse acts. Faith No More, Arctic Monkeys, Kaiser Chiefs: ze zijn allemaal al eens langs geweest. Hoe het ook zij, de bands uit eigen kweek zijn ruimschoots vertegenwoordigd. Want welke band uit Nederland kan Kyteman nazeggen dat het op zondag primetime de Alfa platspeelt? En dan hebben we het nog niet eens over de traditionele twee uur pompende nederhop in de Bravo op zaterdagmiddag, Moke en Ella Bandita in de Magneetbar na hun eigen optreden, De Staat en natuurlijk Darkraver die het licht mag uitdoen in de X-Ray op zondag.

Er is niets leukers dan de Magneetbar
Godzijdank is de 24-uurstent gewoon weer een circustent. Het experiment met de Duracellbatterijen van vorig jaar is kennelijk niet in goede aarde gevallen. Nogal wiedes als je bedenkt hoe de mensen hun ogen uit kijken bij die tent en vervolgens met foto's voor een reusachtige Duracellbatterij op het internet verschijnen. 'Het circus' zou ook een mooie naam zijn voor die 24-uurstent. Net aan de andere kant van het hek, op het festivalterrein, is het altijd carnaval in de Magneetbar. Onbekommerd gek doen, de ene arm in de lucht, de andere omklemt een bierblik. Op vrijdag kijkt het publiek nog wat weifelend om zich heen, zich vergapend aan de mensen die al de weg kwijt zijn. Zaterdag staat nagenoeg iedereen zich zonder scrupules aan te stellen. Veelal op belachelijke karaokemuziek of homo-erotische Amsterdamse acts en heel soms op echte bands, die na hun eigen optreden nog wel even het dak van de Magneetbar willen spelen.

Meer gefeest dan ooit
Het lijkt wel alsof de organisatie dit jaar extra aandacht heeft besteed aan de clubbers. Aan de mensen die pas rond een uurtje of vijf richting het festivalterrein gaan en vaste afnemers zijn bij de 24-uurstent een uurtje of twaalf later. Om deze mensen te behagen staat de X-Ray, met de meest progressieve muziek van het weekend, naast de stoemptent Bravo, zodat er een heuse dancehoek ontstaat. Ideaal om tussen de twee elektronicatenten te pendelen en zo van de ene vierkwartsmaat in de andere te wandelen. Als je het goed uitkient lopen de platen van beide tenten naadloos in elkaar over. Enige nadeel is dat de echte housers ongetwijfeld helemaal niet meer aan de andere kant van het festivalterrein zijn geweest, hoogstens om een overigens uitstekende pasta bolognese te halen.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/a-campingflight-to-lowlands-paradise/de-zeven-lessen-van-lowlands-2009/19046/
Meer Lowlands festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-campingflight-to-lowlands-paradise