http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Verzamelalbums voor onder de kerstboom
Grote kans dat je komende weken veel tijd met je familie doorbrengt, dat je cadeaus aan het zoeken bent en dat je eigenlijk niet meer weet wat je aan je oom of je nicht zou moeten geven. KindaMuzik maakt het je gemakkelijker door de beste verzamelalbums van 2012 te tippen. Mooie, leuke en complete albums. Meestal voorzien van een boekwerkje met achtergrondinformatie. Muziek vanaf de jaren zestig tot nu. Voor ieder wat wils. Samen luisteren.
Tekst: Ronald Besemer, Jelmer Luimstra, Niels Steeghs en Dirk Verhoeven
Publicatiedatum: 21 december 2012
Sporthuis Hubert – De St. Willebrord Sessies Vol. 1
Voor de wielersport was het opnieuw een ontnuchterend jaar. De definitieve ontmaskering van zevenvoudig tourwinnaar Lance Armstrong gaf de aanstoot aan een reeks van deprimerende artikelen, berichten en documentaires. Na ruim anderhalf decennium kwam ook een einde aan de sponsoring van een wielerequipe door de Rabobank. Kortom, de sport gaat diep door het stof, maar tegelijkertijd zit de liefde voor het fietsen bij veel mensen ook nog diep. Dat blijkt ook uit Sporthuis Hubert – De St. Willebrord Sessies Vol. 1. Het idee ontsproot aan het brein van sportjournalist Nando Boers, die het samen met televisiemaker Dirk-Jan Roeleven en columnist Bert Wagendorp besprak. Ferry Roseboom van Excelsior werd benaderd en het kopgroepje kwam op gang. Troubadour en voormalig amateurwielrenner J.W. Roy werd de muzikale aanjager van het spul. In het Brabantse dorp Sint Willebrord - waar men wielrennen ademt - werden de opnamen gedaan, in de voormalige werkplaats van mecanicien Hubert van Hoydonck, tussen de klassieke shirts en andere parafernalia. Zie daar de sfeer waarin J.W. Roy, De Kift, Guus Meeuwis, Tim Krabbé, Peter Winnen, Alex Roeka, Gio Lippens, Joost Prinsen, Frank Lammers en nog vele anderen de wielerromantiek en tragiek bezingen en beschrijven. Dit album is een mooi document geworden dat verhaalt over kermiskoersen, te vroeg gestorven renners, de lijdensweg naar de top, de eeuwige belofte en het onstuitbare en onverwoestbare verlangen naar de koers. (NS)
Let's Move - A Heavy Blues Collection - V.A.
De beste cadeautjes krijg je bij een muziekmagazine. Hoewel, 'krijgen', voor een 'gratis' CD betaal je evengoed mee in de totaalprijs van zo'n blad. MOJO weet geregeld de alleraardigste conceptverzamelaars samen te stellen. In december overtreft het blad zichzelf met een goddelijke plaat vol elektrische blues. Niks bleke bikersbluesrock, dit is het echte spul, van het zwarte, oorspronkelijke soort. 'De soundtrack bij een nacht vol onheil', zoals de MOJO-redactie dat zelf zegt. Rauwe en hitsige muziek. Op Let's Move – A Heavy Blues Collection staan de zwaardere jongens uit de Delta: R.L. Burnside opent, T-Model Ford sluit af. En dat zal de luisteraar weten, The Black Keys (oude stijl) klinken hiernaast haast lievig. Het is in elk geval na het horen van deze 15 tracks helder als de sterren waar dit duo de inspiratie vandaan heeft gehaald. Naast logge punkblues horen we hoe een katoenplukker als Muddy Waters zijn sound verstedelijkte in Chicago zonder zijn wortels te verloochenen. Maar nog heter wordt het in die stad en op deze plaat als de Junior Wells' Chicago Blues Band with Buddy Guy hun 'Chitlin Con Carne' opdienen. Een kreunende mondharmonica en een ultracoole ritmesectie blazen en duwen je de onheilsnacht door. (DV)
»Luisteren: Junior Wells’ Chicago Blues Band - Chitlin Con Carne
Dan Penn – The Fame Recordings
Dan Penn (1941) uit Alabama is een redneck die al jong aan gospel en soulmuziek verslingerd raakte en zich ontwikkelde tot de belangrijkste songschrijver van de diepzuidelijke variant van soul. Zonder Penn had de wereld er anders uitgezien. Op The Fame Recordings staan 24 van zijn meesterstukjes, stuk voor stuk door hemzelf gezongen tussen 1963 en 1965 met fantastische muzikanten uit Muscle Shoals om hem heen. Penn heeft een zwarte stem, die soms klinkt als Percy Sledge. Van blanken heeft Penn weinig te vrezen, alleen Van Morrison en misschien de piepjonge Steve Winwood hebben zó veel soul. Vaak moest Penn zijn nummers voorzingen aan zwarte analfabeten als James Carr en Bobby Bland die zo de song leerden kennen en vervolgens die jonge snuiter, naar eigen zeggen, vermoorden met hun absolute vertolkingen. De betekenis van Penn en zijn maatje Spooner Oldham als songschrijvend tandem staat buiten kijf; deze uitgave van Ace focust puur op Penns eigen takes en zijn sporadische singletjes. Penn bleef zich in de studio ophouden, werkend voor anderen, en zou sporadisch een podium opstappen. Wat een geweldige plaat is dit, de beste soul-reissue van 2012. (RB)
»Kijken: Dan Penn & Spooner Oldham – I’m Your Puppet
»Luisteren: Dan Penn – You Left the Water Running
Teenage Kicks 1977-1981 ‘the Music That Changed Everything’
Totaal uiteenlopende groepen als Franz Ferdinand, The xx, Chromatics en Mystery Jets hebben één ding gemeen: hun muziek is gebaseerd op de sound van de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig. Als er één genre is waar bands de afgelopen jaren namelijk ontzettend veel inspiratie uit haalden is het wel new wave. Wie de verzamelcd Teenage Kicks 1977-1981 'the Music That Changed Everything' in huis haalt begrijpt waarom.
In de economische crisis van de late jaren zeventig was het over met de lange gitaarsolo's en het psychedelisch gitaargepingel van Pink Floyd. Punk en later new wave (of: post-punk) waren de future, of beter gezegd 'no future'. Teenage Kicks 1977-1981 weerspiegelt deze tijd perfect met drie cd’s. Het eerste schijfje bevat punknummers van belangrijke groepen als The Buzzcocks, The Jam, Siouxsie and the Banshees, Generation X en natuurlijk The Undertones, met tevens het titelnummer van de verzamelcd. De tweede plaat belichaamt de skaperiode, die in die tijd ook helemaal opleefde (o.a. UB40, The Specials, Madness, The Beat) en op de laatste cd vind je belangrijke new wavenummers van The Cure, XTC en Magazine. Teenage Kicks 1977-1981 geeft een mooi beeld van drie verschillende muzikale genres uit die periode met één visie: iets veranderen. (JL)
Delta Swamp Rock volume 2
Daar komt hij de studio binnen sjokken met afgeknipte jeans, geen shirt aan zijn lijf en de schubben van versgevangen vis nog op zijn voeten. "Ga maar snel achter je drumstel zitten, want die vislucht van je is niet te harden", zegt Tony Joe White tegen Roger Hawkins. Prachtige weergave van het gevoel van wat nu eigenlijk Delta Swamp Rock is. Hawkins en White hebben het en spelen het. Net als andere zuidelijke helden als Duane en Greg Allman, Bobby Gentry en Lynyrd Skynyrd op Delta Swamp Rock volume 2, de opvolger van de eerdere succesvolle compilatie over dit moeilijk te definiëren genre. Southern rock domineert met oeverloze, gedubbelde gitaarsolo's en daartussen allerlei fraais aan muziek uit dit deel van de VS. Zoals de relatief onbekende en aangrijpende Bobby Lance, met Hawkins op drums en Eddie Hinton, ook al zo'n cultfiguur uit Alabama, op gitaar. Of de gekwelde songschrijver Joe South, die een synthese smeedde van de psychedelische tegencultuur en zuidelijke roots. Pièce de résistance is de zeven minuut en 24 seconden van de originele, in Muscle Shoals opgenomen en aan Duane Allman opgedragen, uitvoering van 'Free Bird' van de Skynyrd. (RB)
»Kijken: Lynyrd Skynyrd – Free Bird
»Luisteren: Joe South – No Fence Around Me
The Spaniard @ Outsiders Stage
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/709/verzamelalbums-voor-onder-de-kerstboom/23536/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: