• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Live. From the White House.

Er wordt echt niet alleen politiek bedreven in het Witte Huis. Er wordt net zo goed gemusiceerd; door professionele muzikanten, maar ook door presidenten.

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 31 oktober 2012

In een recent interview verklaarde Mitt Romney blij te zijn met de popartiesten die Obama de afgelopen vier jaar in het Witte Huis heeft uitgenodigd. Een traditie die Romney, mocht hij in november president worden, graag in ere zou houden. De rij muzikanten die de afgelopen vier jaar de East Room van het Witte Huis aan heeft gedaan is inderdaad indrukwekkend; voor een avond ter ere van de Motownsound zijn Stevie Wonder, Smokey Robinson en Seal langsgekomen, een avond onder de titel Red, White and Blues werd opgeluisterd door Jeff Beck, Mick Jagger en B.B. King en een avond die in het teken stond van country werd muzikaal ondersteund door James Taylor [foto boven], Kris Kristofferson en Alison Krauss.

De concerten vonden plaats in de serie In Performance at the White House, avonden waarbij de president en First Lady Michelle Obama toonaangevende muzikanten 'bij hun thuis' muziek laten maken. En ze nemen hun taak serieus; de avonden worden al decennia gehouden, maar Obama's voorgangers beperkten zich vooral tot klassieke muziek, jazz en country. Niet dat heel Amerika gecharmeerd is van alle keuzes van Obama. In conservatieve kringen werd vorig jaar nog verbaasd gereageerd toen rapper Common op mocht komen treden op een avond die in het teken stond van poëzie.

Presidentiële muzikanten
Toch gebeurde het bij Obama's voorgangers wel eens dat een popartiest in het Witte Huis optrad, met bijzondere anekdotes tot gevolg. Countryster Willie Nelson [foto onder] mocht na zijn optreden voor Jimmy Carter blijven logeren en besloot 's nachts sterren te gaan kijken op het dak van het Witte Huis, intussen een joint rokend. De beveiliging greep niet in. Nelson zou later verklaren dat het dak van het Witte Huis de veiligste plek is om een joint te roken. Carter moet het sportief opgevat hebben; tijdens een concert eerder dit jaar in Carters thuisstaat Georgia kwam de voormalig president het podium op om samen met Nelson 'Amazing Grace' te zingen.

Toen Elvis Presley in december 1970 ineens op bezoek ging bij Richard Nixon was dat met recht een uniek moment. Onaangekondigd en in een paarse jumpsuit stond The King op de stoep van het Witte Huis, met als cadeau een gouden Coltpistool en een vijf pagina's tellende brief. Het doel van het bezoek? Een badge proberen te bemachtigen van de drugsbestrijding, omdat Presley als hobby badges van sheriffs spaarde. De ontmoeting bleek bijzonder amicaal te zijn, waarbij Presley en Nixon allerlei onderwerpen bespraken, variërend van The Beatles tot Presleys shows in Las Vegas. En die badge heeft hij gekregen.

Van Nixons idee om een album te maken en een concert te organiseren om drugsgebruik tegen te gaan, in allerijl door naaste medewerkers van de president bedacht om direct profijt te hebben van het bezoek, is niets meer vernomen. Misschien was Presley daarvoor niet de aangewezen persoon.

Muzikale presidenten
Nixon zelf speelde piano en componeerde muziek [foto onder], zoals het toepasselijk getitelde 'Nixon: Piano Concerto No. 1' dat ook voorbijkomt in de uit 2008 stammende film Frost/Nixon. Hij speelde het al in 1963 in The Jack Paar Show en verklaarde toen dat hij na dit optreden een gang naar het Witte Huis wel zou kunnen vergeten: "De Republikeinen willen niet nog een pianospeler in het Witte Huis", daarmee verwijzend naar Harry S. Truman.

Truman was inderdaad een enthousiast pianist. Als kind studeerde hij voordat hij naar school ging twee uur aan de piano en de latere president zou overwogen hebben om concertpianist te worden. Toch stopte hij op z'n vijftiende met het volgen van lessen, omdat hij naar eigen zeggen twee carrièremogelijkheden zag: pianist worden in een bordeel of politicus, om er aan toe te voegen dat er weinig verschil zit tussen de twee beroepen. Ook tijdens Trumans vicepresidentschap bleef hij pianospelen. Pas toen mevrouw Truman een foto zag van haar pianospelende man terwijl actrice Lauren Bacall hem vanaf de piano liefdevol aankijkt, drong ze er bij haar echtgenoot op aan om te stoppen met z'n hobby.

Eerste viool
Nixon en Truman staan in een traditie; de derde Amerikaanse president Thomas Jefferson zou een begenadigd violist zijn geweest, een resultaat van jarenlang dag in dag uit minimaal drie uur studie. Een studie die Jefferson kreeg als onderdeel van de opleiding die een gentleman ten tijde van de Verlichting behoorde te krijgen. Het is de vraag of hij een virtuoos kan worden genoemd, maar het heeft hem wel de hand van zijn echtgenote Martha Skelton opgeleverd. Haar spel op het klavecimbel en Jeffersons vioolspel pasten zó goed dat toen twee rivalen aan de deur stonden om om Skeltons hand te vragen, zij een paar stukken luisterden en daarna meteen de conclusie trokken: onbegonnen werk.

Hij is niet de enige Amerikaanse president die graag viool speelde, ook John Quincy Adams en John Tyler waren vertrouwd met het instrument. Tyler zou zelfs een carrière als violist hebben overwogen. Na zijn enige termijn als president trad hij regelmatig op voor gasten, al dan niet begeleid door zijn tweede vrouw Julia op gitaar of door enkele van zijn vijftien kinderen. De hele familie zou zelfs gezamenlijk op hebben getreden: een soort Osmonds of The Kelly Family avant la lettre.

Een meer recent voorbeeld is Bill Clinton die graag saxofoon speelt [foto boven]. Tijdens de verkiezingscampagne van 1992 speelde Clinton bij The Arsenio Hall Show Elvis Presleys 'Heartbreak Hotel'. Nadat hij de verkiezingen had gewonnen speelde de kersverse president tijdens een feest mee met Clarence Clemons. En tijdens een reis door Oost-Europa in 1994 speelde Clinton samen met de Tsjechische president Vaclav Havel in een Praagse jazzclub 'My Funny Valentine' en 'Summertime'.

Zingende presidenten
Zijn er presidenten geweest die konden zingen? Afgezien van Barack Obama die recent tijdens een fundraisingbijeenkomst in het Apollo Theatre in Harlem, New York een paar regels van Al Greens 'Let's Stay Together' zong, vooral omdat hij er trots op was dat Green aanwezig was? Je moet diep graven in de geschiedenis van Amerikaanse presidenten, maar de zeer gelovige Rutherford B. Hayes vulde avonden door samen met z'n halve kabinet hymnes en gospels te zingen.

Gelukkig zijn er nog de muzikale huisdieren. William McKinley bezat een geelkopamazone die 'Yankee Doodle' kon fluiten. Dat wil zeggen: McKinley floot de eerste helft en zijn huisdier, met de merkwaardige naam Washington Post, maakte het deuntje af. Dat is nog altijd beter dan Poll, de papegaai van Andrew Jackson; die moest van de begrafenis van zijn baas worden verwijderd omdat hij te veel vloekte.

Foto James Taylor uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas en foto Willie Nelson uit het KindaMuzik archief, door Peter Hageman

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/709/live-from-the-white-house/23357/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709