http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

David Bowie | The Next Day

Dé perfecte comebackplaat.
CD, Columbia/Sony

Tekst: Jelmer Luimstra

Publicatiedatum: 02 maart 2013

David Bowie zette in januari dit jaar de muziekwereld op zijn kop door uit het niets de nieuwe single 'Where Are We Now?' uit te brengen. Vervolgens voegde de 66-jarige zanger er doodleuk aan toe dat er spoedig een nieuw album zou volgen, zijn eerste plaat in tien jaar. Nu, amper twee maanden later is The Next Day een feit: dé perfecte comebackplaat.

Het was erg opvallend nieuws, omdat de zanger in 2011 nog had aangekondigd met pensioen te gaan en zijn biograaf het zelfs een wonder zou noemen als Bowie ooit nog terugkeerde. De vraag bij het nieuwe album is: welke richting gaat de muziekvirtuoos nu op? Met de ingetogen single 'Where Are We Now?' leek het er even op dat het een rustig album zou worden, maar niets is minder waar. The Next Day is een behoorlijke uptempo plaat geworden.

Vernieuwend is David Bowie echter niet meer. Waar een generatiegenoot als John Cale op zijn laatste album blijft experimenteren met hedendaagse elementen als stemvervorming en elektronica, keert Bowie juist terug naar zijn Berlijnse sound ten tijde van Heroes en Low van eind jaren zeventig. Verschil is wel dat deze platen de nodige muzikale experimenten bevatten, terwijl Bowie het op zijn nieuwe album meer houdt bij popsongs. Songs van een zeer hoog niveau welteverstaan, want The Next Day is zonder meer een briljante comebackplaat.

Vanaf het begin- en titelnummer 'The Next Day' tot en met afsluiter 'Heat' word je als luisteraar verrast door de oprechte energie die er zit in deze nummers van een artiest die kortgeleden nog met pensioen wilde. Het openingsnummer 'The Next Day' is meteen een rake, uptempo binnenkomer met een ijzersterk repetitief en ritmisch refrein. Je wordt hierbij direct weer de wereld van Christiane F. in getrokken. Ook nummers als 'Love Is Lost', 'Boss of Me' en 'Dirty Boys', met 'Young Americans'-achtige blazers, belichamen perfect dit koele, Berlijnse gevoel.

Alhoewel deze Berlijnsound overheersend blijft op The Next Day, zijn er ook nummers waarop de Bowietrein op een andere halte stopt dan Bahnhof Zoo. Zo is 'Valentine's Day' een meer radiovriendelijk nummer, dat overigens weer direct gevolgd wordt door de meest experimentele track op de plaat: 'If You Can See Me'. Met zijn neurotische drumpatronen, teruggespoelde zangpartijen en onheilspellende synthesizers is dit het spannendste nummer op de plaat. Door de vele energieke songs, zoals ook '(You Will) Set the World on Fire' en 'How Does the Grass Grow?', vormt het rustige 'Where Are We Now?' halverwege bovendien een perfect rustpunt.

Al met al is The Next Day een spannende uptempo Bowieplaat, waarop de zanger bewijst het songschrijven nog lang niet verleerd te zijn en energieker klinkt dan in tijden. Als dit de graadmeter is, dan zijn David Bowie nog heel wat golden years gegund.

Meer over David Bowie? Lees alles over deze levende legende in ons uitgebreide dossier.