Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“The greatest band ever in the history of the universe!”. Zo’n uitspraak kan wel tellen. Zeker als die van Thurston Moore komt, notoir snarenbeul van het baanbrekende Sonic Youth. Naast zijn moederband heeft Moore een absolute voorliefde voor allerhande muzikale experimenten, daarvan getuigt Ecstatic Peace, het label dat hij uit de grond stampte en dat alvast in de prille beginjaren Recorded In Public & Private, één van de eerste platen van No-Neck Blues Band, uitbracht.
De grote stap voorwaarts
In 2001 verschijnt op John Fahey’s label Revenant de mijlpaal Sticks And Stones May Break My Bones but Names Will Never Hurt me waarop het collectief uit Harlem met hun bizarre mengeling van drones, folk, psychedelica, jazz, noise en alle ander mogelijk denkbare invloeden plotsklaps uit de obscuriteit oprijst. Toch blijft de drang naar anonimiteit groot en ook al is No-Neck Blues Band sindsdien een aantal keer naar het Europese continent afgezakt, de band blijft zich in een waas van mysterie hullen.
Intussen lijkt het tij wat te keren, No-Neck Blues Band maakte met het eind vorig jaar verschenen Qvaris de overstap naar het hippe 5RC en kon zo alvast op heel wat publiciteit rekenen. Volgens percussionist David Nuss is het juiste moment intussen aangebroken: “De laatste tien jaar hebben we vooral voor onszelf gespeeld en aan ons geluid gewerkt, nu zijn we klaar om het met anderen te delen.” Daarmee doelt hij niet zozeer op het feit dat de muziek van No-Neck Blues Band intussen aan het publiek aangepast zou zijn, maar wel op het gegeven dat de wereld nu veel toleranter is tegenover vreemde muziek.
De keuze voor 5RC was snel gemaakt. Nuss: “We klikten op hun website op ‘about’ en ‘rules’ en kregen onder regel acht het volgende te lezen: Mensen die we graag op ons label zien: Balzac, John Fante, Alexander Trocchi, all of ESP-Disk, E.S.G., Felt, Sam Fuller, alles van EL, John Fahey, No-Neck Blues Band, Gertrude Stein, alles van cash money records, Balthus, Thomas Wolfe, iedereen uit Schotland, de hele medway sound, Leonard Cohen, Sunny Murray en The Beatles.”
Deze referentie is natuurlijk geen toevalligheid. John Fell Ryan, ooit lid van No-Neck Blues Band en nu de spilfiguur achter Excepter, was destijds bij het aan 5RC verbonden Kill Rock Stars werkzaam en onderhield daar zijn collega’s uitvoerig over zijn toenmalige band.
Daarnaast bedient No-Neck Blues Band zich al jaar en dag van hun eigen huislabel Sound @ One, wat ze in het verleden vaak gebruikten om live-opnames aan de man te brengen. Uiteraard steeds verpakt in een mooi vormgegeven hoes. “Sound @ One is eigenlijk een catalogiseringsysteem voor No-Neck Blues Band en alle aanverwante projecten. In de regel geven we Sound @ One-nummers aan alle projecten en platen die in onze studio The Hinthouse tot stand komen.”
Veilige thuishaven
De webstek die No-Neck Blues Band onderhoudt, heet ‘The Serth’. Het woord is een vermenging van de laatste lettergreep van laser met earth, een combinatie die nodig was voor het ontstaan van de aarde. Het heeft te maken met de manier waarop No-Neck Blues Band musiceert. In The Hinthouse, hun veilige thuishaven, werkt de band met enkel interactie en improvisatie als richtlijn aan nieuw werk.
Nuss: “Op muzikaal vlak werken we zoals de continentale platen die gedurende millennia het aardoppervlak vervormd hebben. Het gaat heel erg traag. We beginnen zonder ideeën en groeien heel langzaam weg van dat nulpunt. De enige regel die we hanteren, is dat we elke persoon in alle authenticiteit zichzelf laten zijn.”
No-Neck Blues Band is voor de individuele leden veel meer dan muziek alleen. “Je zou ons eerder met een religie met dogma kunnen vergelijken dan met een band met riffs. De groep is eerder op een innerlijke psychologie gebaseerd dan op een muzikaal idee. Het heeft te maken met wie we zelf zijn en hoe we ons tot elkaar verhouden. En recent zijn we beginnen te denken over onze relatie tot de buitenwereld.”
Nuss duidt op het belang van de band voor de individuele leden: “Ooit gooide een bandlid tijdens een concert een flesje bier in het gezicht van hun toenmalige manager. Zou No-Neck Blues Band ten onder gaan aan morele kwesties? Of toen we later samen ons eigen gebouw vonden in The Hinthouse in Harlem. We konden we plots altijd spelen, maar kregen het geld voor de huur niet verzameld. Zouden financiële problemen nefast zijn voor de band? Nu zijn we ‘mainstream’ gegaan door bij 5RC te tekenen. Maakt dat van ons hebzuchtige kapitalisten? Nee, uiteindelijk draait het om het verlangen om muziek te maken die recht uit ons hart komt. Dat bracht ons twaalf jaar geleden samen en dat heeft ons ook door de moeilijkere periodes geloodst.”
Vreemde stam
Onlangs verscheen Embryonnck, de registratie van een concert dat No-Neck Blues Band samen met de Duitse legende Embryo gaf. Deze laatste band ontstaat als spilfiguur Christian Burchard op het einde van de jaren zestig het al even mythische Amon Düül 2 verliet. Het stormachtige begin dat Embryo documenteerde met Bremen 1971 en Father, Son, and Holy Ghost is getekend door krautrock, jazz en psychedelica.
Het spoor dat de band nadien volgde, vindt Nuss veel interessanter. Vanaf het einde van de jaren zeventig begint de band de wereld rond te trekken en geraakt stilaan meer beïnvloed door klanken uit het Oosten dan door die uit het Westen. Embryo zoekt overal ter wereld folk- en etnologische muzikanten op om er platen mee op te nemen.
Dit resulteert alvast in meer dan twintig platen, die een breed oeuvre bestrijken waaronder Oosterse, Afrikaanse en Turkse muziek. Nuss is er dan ook van overtuigd dat Embryo No-Neck Blues Band eveneens in dat perspectief ziet. “Embryonnck is het relaas van het samenspel tussen Embryo en een vreemde stam uit Harlem, New York.”
Voor verschillende leden van No-Neck Blues Band is Embryo een van de belangrijkste gebeurtenissen uit de moderne geschiedenis. Hun muzikale erfenis, hun ononderbroken reizen en hun toewijding aan muzikale exploratie zijn ongeëvenaard. Embryo blijft tot op heden echter trouw aan de underground, helpt andere muzikanten, leert mensen over muziek, reizen en predikt voor een open geest. “Embryo is als een school; No-Neck Blues Band is als een kerk”, besluit Nuss.
Foto's: Bryan Leitgeb
http://www.kindamuzik.net/interview/the-no-neck-blues-band/no-neck-blues-band-het-verlangen-om-muziek-te-maken-die-recht-het-hart-komt/12911/
Meer The No-Neck Blues Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-no-neck-blues-band
Deel dit artikel: