Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Chromeo, U misschien bekend van plaatjes zoals 'Me and My Man' en 'You're So Gangsta', is een duo dat op hun platen ongegeneerd en zonder het minste spatje ironie hulde brengt aan de foute, wel heel gelikte funk en disco die tussen de nadagen van de disco en de opkomst van de house de dansvloeren der wereld beheerste. En op deze Le Mix zetten ze al hun favorieten nog maar eens netjes op een rijtje. Glitterfunkers als Gino Soccio, Rick James, Sylvester, General Caine en Touché staan hier zij aan zij met jazzgoden die toentertijd ook een graantje wilden meepikken van het hitsucces, zoals daar zijn Roy Ayers en Marcus Miller (godbetert de man die de laatste platen van Miles Davis produceerde). En allemaal swingen deze liedjes als de pest, of U dat nu wilt of niet. En uiteraard leveren de jongens (die er op de kaft uitzien alsof ze recht van de opnameset van Miami Vice geplukt werden) ook zelf een bijdrage, met hun eigen 'Needy Girl', een perfecte kopie (want voor een pastiche klinkt dit echt te gemeend) van het geluid van (oei!) het boybandje New Edition. En, we moeten het gewoon toegeven, na enkele beluisteringen gingen ook wij volledig voor de bijl bij deze pretentieloze verzameling glimmende popparels. Soms kan foute muziek zo lekker zijn. Dit is één van die keren.
http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=6335
Meer Chromeo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chromeo
Deel dit artikel: