Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hip, jong en studerend of werkloos Amsterdam wachtte tot 1 uur ’s nachts op wat een rommelig concert zou worden van Babyshambles. Wie de moeite nam enkele uren eerder in Paradiso aanwezig te zijn, waaronder een flink contingent Britten, kon getuige zijn van hoe je als onafhankelijke, alternatieve rockband de zaken ook kunt aanpakken. In de bovenzaal gaven de Britse indierockers The Wedding Present een strak en luid concert dat aan alle verwachtingen voldeed.
The Wedding Present is zo’n band die in eigen land mateloos populair is - ze worden er in één adem genoemd met The Smiths - maar daarbuiten slechts een kleine schare fans aan zich weet te binden. Daar is de band zelf mede schuldig aan, want The Wedding Present heeft altijd geweigerd zich over te leveren aan de muziekindustrie.
Hoe dan ook, aan gedrevenheid ontbreekt het de groep vanavond niet. Het concert gaat van akiet met het felle ´Sticky´, één van de twaalf singles die de groep in 1992 uitbracht en die in Engeland alle de top 30 bereikten, wat op dodelijke wijze de futiliteit van het fenomeen hitparade aantoonde. “Get along, get along, get out. Get along, get along, get out of here.” De strubbelingen van de liefde worden door niemand op zo’n manier verwoord als David Gedge dat kan. Verongelijkt is daarvoor wel het beste woord. Hem is groot onrecht aangedaan en manisch gaat Gedge tekeer tegen zijn geliefde, omdat ze hem niet meer ziet staan, of gewoonweg omdat ze hem bedrogen heeft. ‘Why Are You Being So Reasonable Now?’ is een andere songtitel die boekdelen spreekt.
Er worden nummers uit de hele carrière van The Wedding Present gespeeld, alsook van Cinerama, de band waar Gedge in 1997 mee verder ging toen hij zijn interesse in The Wedding Present aan het verliezen was. Geleidelijk ging Cinerama echter steeds meer op The Wedding Present lijken, waarna de band in 2004 besloot door te gaan op de weg die negentien jaar daarvoor werd ingeslagen.
Dat betekent geen gitaarsolo’s, maar wel plotse tempowisselingen, grote verschillen in dynamiek en hamerend slaggitaarspel. En altijd wanneer je denkt dat ze er nu wel mee op zullen houden, gooien ze er nog een schepje bovenop. Het is niet dat Gedge en de tweede gitarist geen solo’s kunnen spelen; ze huldigen een spelopvatting die volledig strookt met de onmacht die uit de teksten spreekt.
In anderhalf uur tijd kun je niet al je hits spelen, maar de keuze is genereus en wanneer het afgelopen is, is het ook afgelopen. Gedge waarschuwt de zaal: “We don’t do encores.” Wanneer de laatste tonen van ‘Octopussy’ zijn weerklonken, stroomt de zaal dan ook snel leeg en is het wachten op Babyshambles, maar dat is een heel ander verhaal.
http://www.kindamuzik.net/live/the-wedding-present/the-wedding-present/12728/
Meer The Wedding Present op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-wedding-present
Deel dit artikel: