Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roosbeef gold tot voor kort als Grote Belofte. Na het winnen van de Grote Prijs (in 2005) volgen de jaren met wat voorprogramma's hier en festivaloptredens daar. Enthousiaste recensies alom, zonder een volwaardig album of eigen clubtour. Die langzame start heeft zijn vruchten afgeworpen, want de spitsvondige teksten op het debuut Ze Willen Wel Je Hond Aaien maar Niet met Je Praten kunnen zich meten met het werk van die andere Nederlandse taalkunstenaar; Spinvis.
Naast de overeenkomst, is ook het verschil tussen beide artiesten tekstueel; waar Spinvis vaak iets onwerkelijks normaliseert, geeft Roos Rebergen een naïeve twist aan de alledaagse dingen; de boerderij waar ze opgroeide en gesloopt moest worden ("'t Is Op / 't Is Rond / 't Wordt Plat"), de hond die haar niet meer herkent als ze vanuit haar studentenkamer in Utrecht weer eens bij papa en mama langskomt in hun nieuwe huis. Ergens tussen Floddertje, Pippi Langkous en een studente. Een meisje dat wacht op het mooie weer van de zomer of op een volle zaal.
Het blijkt het wachten waard geweest. Waar Roosbeef vroeger als voorprogramma vaak tegen een ongeïnteresseerde zaal moest opboksen, hangt de bovenzaal van Paradiso grotendeels aan haar lippen. Als band was Roosbeef ooit net zo nonchalant rommelig als de dictie van de zangeres, maar wat het viertal vanavond in Amsterdam laat zien, is van grote klasse. Mooie samenzang zoals bij 'Onder Invloed', en ook instrumentaal trekt het kwartet bijwijlen een stuk feller van leer dan op het grotendeels ingetogen album.
De koppen van de roze speelgoedhondjes op het podium knikken langzaam op en neer als Roos en haar mannen los gaan in 'Te Heet Gewassen' of een nieuw nummer dat de plaat nog niet heeft gehaald. Die stem en soms tipsy manier van zingen zal niet iedereen trekken, maar samen met haar olijke uitstraling en schattige verhalen tussen de nummers door is het bijna onmogelijk om haar níét leuk te vinden, zoals ze zingt over haar oude beugel of de zelfportretten die ze fotografeert. Al die tekstuele pareltjes hier noemen is ondoenlijk.
In de toegift nog een mooie verrassing voor Roos zelf, als ze solo een Nederlandse vertaling van 'The Daniel Johnston Story' wil brengen en ze stomverbaasd is dat haar bandleden ook weer op het podium klimmen - ze hadden het nummer stiekem ingestudeerd. Die Grote Belofte is meer dan ingelost, dus dat stempel kan eraf worden gepoetst. Vanzelfsprekend niet met Glassex, want dan vervaagt het rood.
http://www.kindamuzik.net/live/roosbeef/roosbeef/17989/
Meer Roosbeef op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roosbeef
Deel dit artikel: