Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor Paradiso staat een flinke menigte. Het is alsof een groep gelovigen wacht om de kerk te mogen betreden. Get Well Soon heeft een concert gegeven en is wat langer doorgegaan dan verwacht. De portier legt uit dat Michael Gira soundcheckt en dat iedereen op tijd de zaal in mag. Op het podium staan een fles water, een stoel, een versterker en een gitaar bij een muziekstandaard. Op de versterker ligt een bril, de teksten van de te spelen nummers liggen op de standaard. Als de eerste bezoekers arriveren, stapt de Amerikaan het podium op. Hij gaat zitten en ziet de zaal vollopen. Gira zal naast nummers van zijn groepen Swans en Angels of Light enkele nieuwe composities spelen. Vanaf de jaren tachtig maakt hij met zijn postpunkgroepen imposante en invloedrijke langspelers. Voor het begin checkt hij bij enkele toeschouwers of het licht niet irriteert. Als alles in orde blijkt, slaat hij de eerste akkoorden aan.
Gira opent met 'Annaline'. ʺThis is an unrecorded song. I wrote it for this tour and for my wifeʺ, vertelt hij. 'Not Here/Not Now', een nummer van Angels of Light, volgt. 'Amnesia' is daarna een song uit het oeuvre van Swans. Gira is geen groot gitaarspeler. Bij de eerste song is duidelijk dat de Amerikaan vooral een vocalist is. Met zijn donkere unieke stemgeluid vult hij met gemak de zaal. Zijn aanslagen op de gitaar ondersteunen de teksten, maar zijn in geen enkel opzicht een meerwaarde.
'When Will I Return' staat op de dit jaar te verschijnen langspeler The Glowing Man van Swans. Gira's vrouw is slachtoffer geweest van een beroving en nog niet hersteld van deze traumatische ervaring. Gira brengt het nummer langzaam op gang, zingt de woorden die hij voor zijn vrouw heeft geschreven en gebruikt zijn stem en de gitaar om tot een vlammende apotheose te komen. ʺI still kill him in my sleep.ʺ De bezoekers zijn muisstil als Gira de longen uit zijn lijf schreeuwt om geluid te geven aan zijn verdriet en frustratie.
Het Swansnummer 'Lunacy' draagt hij op aan Christoph Hahn. De Duitse muzikant maakt al jaren deel uit van Swans en is een goede vriend. Gira vertelt vriendelijk spottend dat de Duitse muzikant goed Engels spreekt. De tekstschrijver kan zich verbazen over de woorden die mensen spreken en de verschillen tussen talen. Glimlachend merkt hij op dat Hahn niet als ʺa spitting coffee machineʺ klinkt. De song krijgt daarna een liefdevolle uitvoering.
'The Knot' is een volgend nieuw nummer. Gira is muzikaal geen andere weg ingeslagen. Persoonlijke ervaringen vullen de coupletten en de melodieën ondersteunen de woorden. 'People like Us' (Swans) kondigt Gira aan als een lied om afscheid te nemen. Vrijwel a capella brengt Gira een indrukwekkende versie. Hij vraagt hoeveel tijd hij nog heeft. Op de muziekstandaard staan nog drie pagina’s. Gira sluit af met 'Promise of Water' en 'Goddamn the Sun'. Tot en met het einde is het optreden indrukwekkend.
Gira legt de gitaar weg, blijft tijdens het applaus op de stoel zitten en kijkt naar de bezoekers. Hij legt uit geen toegiften te zullen spelen. Tijdens het concert heeft hij al een zakje Fisherman’s Friend geopend. ʺThere is nothing left in this throat tonight.ʺ Dan zwaait hij vriendelijk en wandelt het podium af.
http://www.kindamuzik.net/live/michael-gira/michael-gira/26645/
Meer Michael Gira op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/michael-gira
Deel dit artikel: