Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Langzamerhand kan Steve Ellison, alias Flying Lotus, zich op elektronicagebied meten met de giganten van de alternatievere scene: producers die niet alleen voorlopers zijn, maar bovendien een eigen stijl hebben die zo goed uitgewerkt is dat hun klasse buiten kijf staat. Zeg maar het kaliber Aphex Twin. Flying Lotus is een meester in het fragmentarische uniform maken. Dat laat hij op zijn albums nog wel het beste horen: korte, bijna schetsmatige stukken muziek die op een natuurlijke, welhaast onbedachtzame wijze in elkaar overvloeien. Het recente album, Until the Quiet Comes, sluit naadloos aan bij het beste werk van de Amerikaan.
De vorige keer dat hij Paradiso aandeed, in 2010, wist hij dat op fenomenale wijze naar het podium te vertalen met een set die een verhaal leek te bevatten en soms magisch aanvoelde. Nu, ruim twee jaar later, zijn de elementen voor eenzelfde magie aanwezig. Misschien zelfs versterkt: Flying Lotus treedt op te midden van twee schermen, die samen corresponderen en zo een soort super-3D-beleving teweegbrengen. Het mankement van die schermen is dat het effect op het balkon veel minder is. Dat Ellison nu slechts in silhouet zichtbaar is, zorgt wel voor een optimale beleving. Het enthousiasme van de Amerikaan blijft zichtbaar, terwijl het beeld de overhand heeft.
De manier waarop Flying Lotus draait - want zijn optreden vanavond doet toch vooral aan als een virtuoze dj-set - is in lijn met zijn albums. Schijnbaar van de hak op de tak leentjebuur spelen bij zo veel mogelijk genres. Opknippen, inmixen, doordraaien, er een aankondiging tussendoor slingeren, een nieuwe plaat erin, oppitchen, het publiek opjutten, enzovoorts. Vaak zorgt dat voor heerlijke momenten - met name zijn eigen albummateriaal is sterk - en doordat hij voortdurend voor rustpuntjes zorgt, vervalt hij nauwelijks in simpel beukwerk.
Toch is het minder magisch dan in 2010, vooral omdat hij deze keer meer kiest voor hits. Zo komen 'Niggas in Paris' van Kanye West en Jay-Z en 'Original Don' van The Partysquad & Major Lazer langs. Prima nummers natuurlijk, die het op veel dansavonden prima doen, maar ze halen wel de uniformiteit van de set onderuit. Zoals de andere hiphopnummers die Flying Lotus draait (onder andere Kendrick Lamar, A$AP Rocky en Schoolboy Q) dat ook enigszins doen. Als je zonder hits meer kunt bereiken en een nog uniekere set weet neer te zetten, dan moet je dat eigenlijk ook gewoon doen.
Foto uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck
http://www.kindamuzik.net/live/flying-lotus/flying-lotus/23395/
Meer Flying Lotus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/flying-lotus
Deel dit artikel: