Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In the Seams werd opgenomen en geschreven in een oude, krakende boerenschuur. In Wales, hartje winter. Bij uitstek de plek waar slapende herinneringen wakker worden. "De nummers zijn zeer persoonlijk geworden dit keer. Veel persoonlijker dan op voorgaande platen. Ik besloot me te focussen op eerlijkheid en te schrijven vanuit mijn eigen leven en ervaringen. Ik zing en schrijf ook niet zozeer voor anderen. Ik doe het om mezelf te overtuigen."
Nest
Ondanks de winter buiten is de plaat gevuld met warme, behaaglijke geluiden. Veel strijkers (van de hand van Bill Ryder-Jones, The Coral) , harmoniums en piano's. "Oh, de opnames waren absoluut warm en behaaglijk! We zaten ergens tussen de heuvels van Wales. Het was donker, het stormde en in de verste verte was er niets of niemand te bekennen. De studio was een nest. Bill had kaarsen en wijn meegenomen en ik zat op de vloer, omringd door dekens en kussens. Ik zong en ondertussen werd mijn stem opgenomen. Ontspannen in een studio, voor de eerste keer."
James
Veel van de nummers ontstonden dus vanuit herinneringen. Sommige uit de schooltijd, zoals 'James'. "Het sneeuwde buiten. Ik vroeg me af waar ik over zou schrijven en ik moest denken aan James. Grote, blauwe ogen en een bril met een enorm zwaar, bruin montuur. Een wat grotere jongen kwam langs, duwde hem omver en sloeg hem een bloedneus. James in de sneeuw, in een grijze parka. Ik kom niet goed van dat beeld af. Het was niet eenvoudig om dit soort herinneringen in tekst te vangen, want het was niet de bedoeling dat het pretentieus zou worden."
Klein
"Ik wilde dit keer dus bewust geen bombast en theater. De arrangementen zijn klein en intiem gebleven. Het moest vooral gaan om de verhalen, het delen van persoonlijke herinneringen. Ik zat heel dicht op de microfoon om de woorden de emotionele zwaarte mee te geven. Niet alleen door middel van mijn zangstem. Daarom duurde het album zo lang om te schrijven. Ik wilde niet oneerlijk zijn."
St. Malo
Het laatste nummer van de plaat is 'St. Malo', eveneens een klein, intiem liedje. Gezongen op fluistertoon, bijna té dicht op het oor. "St. Malo was vooral lastig. Het begon als een herinnering aan mijn oma, maar ik vond het te lastig. Nu gaat het over een kleine plaats, St. Malo, waar ik en mijn grootmoeder heen zouden gaan, op vakantie."
"No more song of sweet sorrow, round the walls of St. Malo / Bind her heart in golden thread, for her nightingale is dead"
http://www.kindamuzik.net/interview/saint-saviour/de-herinneringen-van-saint-saviour/26149/
Meer Saint Saviour op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/saint-saviour
Deel dit artikel: