• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Erlend Øye - Mijn wraak namens alle nerds

Unrest heet de eerste soloplaat van Kings Of Convenience-zanger Erlend Øye. Het is een tikje een melige discoplaat, die in tien steden met tien verschillende DJ’s, waaronder Schneider TM en Mr Velcro Fastener, is opgenomen. Deze jachtige hapsnap werkwijze past ook bij de momenteel in Berlijn woonachtige onrustige Noor. Nergens wil hij immers lang genoeg blijven uit angst voor teveel afleiding en verleiding en met name uit vrees voor nieuw gemaakte vrienden, die er mogelijk ras achter komen dat hij echt een vreemde vogel is.

Tekst: Monique Aerts

Publicatiedatum: 11 februari 2003

Øye noemt Unrest zelf zowel een succes als een mislukking. “Ik wilde eigenlijk een plaat maken waarmee je dansvloeren vult. Dat is het niet geworden. Het is een luisterplaat geworden die je thuis of onderweg naar een club in de auto draait. De plaat is dus te soft. Dat is mijn eigen schuld. Moet ik ook maar niet in studio proberen steeds meer melodielijnen in een nummer te proppen. Daarbij hadden die DJ’s voortdurend in hun achterhoofd dat ze aan het werk waren met die jongen van Kings Of Convenience en dat ze dus iets softs aan het maken waren. Het geslaagde aan de plaat is dat het klinkt als een geheel. Het klinkt zeker niet als een verzamelaar. Ik vind het van belang dat een plaat als een geheel klinkt. In Quiet Is The New Loud van Kings Of Convenience zit ook nauwelijks variatie. Wat mij betreft is dat prima. Platen dienen als een geheel te klinken. Variatie hoort te zitten in je platencollectie. Dodelijk vind ik het als mensen alleen je elfde nummer goed vinden. Net zoals ze het elfde nummer van willekeurig welke plaat uit hun collectie goed vinden. Platen dienen in zijn geheel goed te klinken. Een plaat van mijn hand dient in zijn geheel uit je platenkast te springen. Het lijkt me zo leuk om voor te stellen dat jongens mijn plaat voor hun vriendin draaien en dat die vriendin dan denkt van wat een gevoelige lieverd is het toch. Welk gevoel ik neer wil zetten met Unrest is me nog niet geheel duidelijk. Komt nog wel. Ben nu vooral blij dat het als een geheel klinkt. Unrest, waar tien verschillende DJ’s aan meewerken, had namelijk alle kanten op kunnen schieten. Toch hoor je, ongeacht met wie ik in de studio zit, steeds mijn hand terug in ieder nummer. Ach, ik ben nu eenmaal een control freak. Ik vertrouw mensen niet zo snel. Dat zou ik wel meer moeten doen.”

Hoewel hippe DJ’s aan Unrest hebben meegewerkt, riekt de plaat verdacht naar de jaren ’80. “De jaren ’80 kunnen gewoon weer. Het is lang genoeg geleden om weer te kunnen. De muziek uit de jaren ’80 voelt fris. Je kan nu juist op waarde schatten wat destijds goed en wat fout was. Modern Talking was gewoon waardeloos. Dat kan je nu echt wel stellen. Michael Jackson daarentegen…vroeger vond ik Michael Jackson net zo slecht als Modern Talking. Nu hoor ik pas dat Jackson met nummers als Billie Jean echt geweldige popmuziek heeft gemaakt. Geweldig toch dat Jackson in dat nummer zingt dat het kind echt niet zijn zoon is. Nu weten we wel beter, hahaha. Ook al was het zijn kind niet, hij had het toch graag willen hebben. Hij had het vast geadopteerd.”

Een band uit de jaren ’80 heeft voor Øye een bijzondere betekenis. Nog steeds is hij een grote fans van het eveneens Noorse A-Ha. “Ik heb mijn moeder destijds moeten smeken om Hunting High And Low te mogen kopen. Na lang zeuren heeft ze me eindelijk meegenomen naar een pompstation waar ik die plaat van A-Ha dus aanschafte. Zelf kocht mijn moeder toen The Best Of Leonard Cohen en nu komt de catch. Ik mocht Hunting High and Low zo vaak draaien als ik maar wilde in mijn moeders studio, terwijl zij wandtapijten aan het knopen was, als het maar steevast werd afgewisseld met haar plaat van Leonard Cohen. Gek werd ik daarvan. Maar mama zei: ‘Afspraak is afspraak. Eerst draaien we jouw plaat en dan draaien we mama’s plaat.’ Dat muzikale en wellicht pedagogisch verantwoorde compromis heeft zich gewraakt. Feitelijk kan je zeggen dat met Kings Of Convenience mijn serieuze Leonard Cohen-kant tot buiten komt en met Unrest mijn poppy A-Ha-kant. Sterker nog, Unrest is mijn wraak namens A-Ha. Kan je je nog herinneren hoe die twee mooie jongens van A-ha altijd op de voorgrond stonden, terwijl die briljante nummers van hen geschreven werden door die minder aantrekkelijke gitarist wiens naam iedereen vergeten is? Nu, in mijn band treden dus geen mooie jongens op de voorgrond. Ik, lelijke nerd die ik ben, treed lekker zelf in de schijnwerpers. En ik heb ook nog eens alle nummers zelf geschreven. Zie Unrest dan ook maar als mijn wraak namens alle nerds.”

http://www.kindamuzik.net/interview/erlend-216-ye/erlend-216-ye-mijn-wraak-namens-alle-nerds
Meer Erlend Øye op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/erlend-216-ye