Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie is ze?
Rumer heet eigenlijk Sarah Joyce. Haar artiestennaam verwijst naar de Engelse schrijfster Rumer Godden, die een groot deel van haar leven in India woonde. Zelf wordt Sarah in 1979, als jongste in een gezin van zeven kinderen, geboren in Islamabad, Pakistan. Daar werkt haar vader als ingenieur. Op haar elfde komt ze erachter dat ze is voortgekomen uit een affaire van haar moeder met de Pakistaanse huiskok. Haar ouders besluiten uit elkaar te gaan en keren, met gezin en al, terug naar Engeland.
Wat doet ze?
Omdat ze moeite heeft zich aan haar nieuwe omgeving aan te passen, zoekt Sarah haar toevlucht in tv, films en musicals, met name die met Judy Garland. Schoolgaan doet ze in het Noord-Engelse Carlisle, de nieuwe woonplaats van haar vader, maar op haar zestiende houdt ze dat voor gezien. In het zuiden van het land, waar Sarah's moeder beland is, zit ze even op de kunstacademie. Begin deze eeuw maakt ze als Sarah Prentice deel uit van het indiefolkbandje La Honda. Vastbesloten om iets te bereiken met het maken van muziek, een passie die ze vanaf haar jonge jaren in Pakistan ontwikkeld heeft, neemt ze tal van baantjes aan om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Ondertussen probeert ze, nu met Londen als uitvalsbasis, haar band Rumer & The Denials van de grond te krijgen. De doorbraak komt wanneer Steve Brown, een in het Verenigd Koninkrijk vooral door zijn werk voor tv-shows en musicals bekende componist en acteur, haar ziet tijdens een 'open mic'-avond. Hij werpt zich op als producer, arrangeur én financier van Rumers solodebuut Seasons of My Soul dat eind 2010 in het Verenigd Koninkrijk via Warner Music uitkomt en daar inmiddels goud heeft gehaald.
Wat maakt haar zo goed?
De ontberingen die Rumer zich getroost heeft voor een carrière in de muziek dwingen absoluut respect af. En ja, ook Burt Bacharach is onder de indruk. Maar dat was de nog altijd vitale Amerikaanse songschrijver van in de tachtig ook al van onze eigen Trijntje Oosterhuis en de Italiaans-Algerijnse Karima Ammar. Niettemin beschikt Rumer ontegenzeggelijk over iets dat haar dit jaar zeer waarschijnlijk ook in de Lage Landen bij een groot publiek geliefd zal maken: een stem die reeds bij de eerste beluistering vertrouwd aandoet. Zeker voor wie bekend is met het werk van namen als Carole King, Karen Carpenter, Laura Nyro en Joni Mitchell, uit de tijd dat 'easy listening' nog geen vergeelde term was.
En de toekomst?
Die is vooralsnog ongewis. Ofschoon haar platenmaatschappij bij de marketing van dit nieuwe paradepaard niets aan het toeval lijkt over te laten - zo is in Nederland in innige samenwerking met Radio 2 zelfs het Metropole Orkest ingeschakeld - zou Rumer niet de eerste artiest zijn die bezwijkt onder de hype en na een goed verkocht debuutalbum terugzakt naar het tweede plan. Haar getoonde doorzettingsvermogen doet echter het beste vermoeden.
Tweede foto door Kevin Westenberg (cc)
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/rumer/toekomstmuziek-rumer/21214/
Meer Rumer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rumer
Deel dit artikel: