Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Transfers van Planet Mu naar Warp. Het gebeurt wel vaker. Na twee albums warmdraaien in het enorme kikkerbadje van Mike Paradinas zwemt de jonge Brit Tim Exile voortaan baantjes met de grote mannen. Het is te hopen dat die tegen het doldrieste gespetter van Exile kunnen, want die geeft op Listening Tree vol gas. Dat barokke album is van voor tot achter dichtgesmeerd met samples, zang en drill 'n beats.
"I've been know to change my tune / And mind / Save yourself", zingt Exile in het openingsnummer 'Don't Think We're One'. Zijn stem is verrassend vol en donker en doet dankzij de nette Britse tongval meer dan eens denken aan Heaven 17.
Wie Tim Exile wel eens live zag weet dat hij een levende samplemachine is, die zijn eigen stem laag over laag bouwt totdat hij een heel koor is. Dat kunstje doet hij meer dan eens op Listening Tree, terwijl links, rechts, boven en onder allerlei beats, melodietjes en losse ingevingen voorbijschieten.
Die werkwijze maakt dit album tot een rijke, vaak grappige (denk Devo, met wie Exile het showelement deelt) maar ook wat vermoeiende ervaring. Op de momenten dat hij gas terugneemt, zoals op 'When Every Day's a Number' en het titelnummer is het gelijk raak en past Exile ineens moeiteloos naast Aphex en Squarepusher. Op andere momenten is Listening Tree de alternatieve soundtrack van Tim Burtons Nightmare before Christmas. Je pet moet er naar staan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-exile/listening-tree/18478/
Meer Tim Exile op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-exile
Deel dit artikel: