Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sommige uitspraken zijn leuker wanneer ze erg serieus bedoeld zijn. Want wat zei The Face over The Burn? The Burn werd hier “The most likely band to be making an uproar in 2003” genoemd en dat is echt uitermate komisch als je het album zelf hoort, want het is allemaal erg geschoren op de Oasis en Paul Weller-leest. The Burn zal vooral de grootste nét niet band worden van 2003. De band doet z’n uiterste band om pakkende liedjes te schrijven maar het weet allemaal niet te beklijven. Bij Opener ‘Calling All’ valt het nog mee, waar ‘Hello’ van Oasis wordt samengevoegd met het Levellers-repertoire maar verder wordt de retroboot op een paar minuten na gemist. Het grootste gemis is misschien ook wel een charismatische zangstem, want als je teruggrijpt naar die goeie ouwe tijd dan zal dat toch een vereiste zijn. Door de tekortkomingen van The Burn wordt niet het vuile rock ‘n’ roll gevoel opgewekt waar de band op aast. En waagt de band zich aan een ballad als ‘Facing The Music’ dan klinkt het allemaal weer te gepolijst. Toch zonde want het nummer is catchy genoeg om er iets aantrekkelijks van te maken. Verder maakt The Burn zich vooral schuldig aan langgerekte lettergrepen (op z’n liiiiiiii-aaaaaaammmmmms) en fantasieloze monotone gitaargeluiden. Wat de band hier wel mee verdient is een enkele reis naar 1995 met de teletijdmachine van Barabas, want toen werd dit soort saaiheid in navolging van Oasis nog geapprecieerd. En waren zelfs minutenlange gitaarsolo’s in het slotnummer acceptabel, zoals hier in ‘The Cove’. Het is zeker niet nodig om The Burn af te branden, maar in deze eeuw hopen we toch eindelijk van dit soort bandjes af te zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-burn/sally-o-mattress/2997/
Meer The Burn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-burn
Deel dit artikel: