Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat moeten ze daar in Texas wel niet denken van The Baptist Generals? Met hun rammelende en piepende countrymuziek, die je bij voorkeur luistert in een dwangbuis of vastgeketend aan de verwarmingsbuizen van een leeg appartement. Het is weer eens iets anders dan op zaterdagmiddag naar de rodeo of met z'n allen hamburgers eten bij Burger Bill.
Groot nieuws, stoere cowboyvrienden: exact tien jaar na de tweede cd, No Silver/No Gold, is er weer een nieuwe album van deze rare snuiters. De wereld zou er weer klaar voor kunnen zijn, moet Baptist Generalzanger Chris Flemmons hebben gedacht, toen hij op een ochtend wakker werd en de felle Texaszon in de ogen keek. Een nieuwe dag bungelt aan de waslijn, zoals hij dat zo mooi beschrijft in het opvallende rusthoogtepuntje 'Morning of My Life'.
Veel adempauze is er toch niet. Bij iedere zucht van Flemmons denk je even aan Neil Young, die met een fikse kater aan het ontbijt zit. En dan is er nog altijd de krankzinnige band met die bezeten lofi. Alsof de bandleden klem zitten in het gaas van de kippenschuur waar ze aan het spelen zijn. Maar zo onbeholpen als op de korte debuutplaat The Dog gaat het er op Jackleg Devotional to the Heart toch ook weer niet aan het toe. Af en toe is het alsof de band in tussentijd ook stiekem naar The Shins heeft geluisterd.
The Baptist Generals zijn lang niet gek, eerder in nood. Die stem, die wanhoopskreet - als een plotseling signaal op een storende radio - gaat door merg en been. Boven op de puinhopen van zijn persoonlijke leven zingt Flemmons als een bijtende hond de luisteraar toe. En wie luistert, realiseert zich dat hij of zij ook in diezelfde modderpoel staat, al dan niet op gelijke hoogte.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-baptist-generals/jackleg-devotional-to-the-heart/24037/
Meer The Baptist Generals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-baptist-generals
Deel dit artikel: