Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het leven is één groot zeilschip, dat dobbert op een zee van liefdesverdriet. Hoewel er zijn die slapen in de zeilen, krioelen sommigen tussen de stinkende ratten in het ruim. Meet The Abigails, een stel muzikanten dat klinkt als een orkestje laveloze zigeuners zonder tanden.
De donkerbruine en nasale stem van de zanger ratelt als een aftandse diaprojector. Ondertussen begin je stiekem te fantaseren over een kruispunt in de schaduw. Daar vindt in het holst van de nacht een ontmoeting plaats tussen Nick Cave, Lee Hazlewood en Stuart Staples van Tindersticks.
Opener 'Twenty Nine' maakt duidelijk dat je de band moet zoeken in de diepste kloven. In het ravijn hangt een muffe lucht, groeien alleen een paar muurbloempjes en vind je de vreemdste insecten die het daglicht niet kunnen verdragen. Ergens halverwege de plaat, precies op het moment dat je denkt dat je niet dieper kunt afdalen, sleurt het gezelschap je met 'The Maze' en het vervormde 'No Jesus' nog verder de eenzame duisternis in.
Het album Tundra is een trip naar de achterbuurten van de ziel, een achtbaanritje in hel. Na The Growlers is The Abigials het volgende nieuwe bandje uit Amerika dat gehakt maakt van het imago van Californië als de zonnigste staat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-abigails/tundra/25260/
Meer The Abigails op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-abigails
Deel dit artikel: