Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Scorpions zijn al zolang een running gag dat het moeilijk is mensen te overtuigen dat de band uit Hannover ooit een heel goede hardrockband was. Eentje die samen met Rainbow een van de pioniers was van het mengen van klassieke Europese invloeden in de tot dan toe puur op blues gebaseerde hardrock. Gelukkig is er tegenwoordig YouTube om te bewijzen dat albums als In Trance, Virgin Killer (met de beruchte hoes) en Taken by Force echt zeer de moeite waard zijn.
In 1978 verliet meestergitarist Uli Roth de band en vanaf die periode begon, met zijn oneindig minder getalenteerde opvolger Matthias Jabs in de gelederen, de lange tocht naar volledige irrelevantie. Die eindigt dit jaar, want Scorpions hebben aangekondigd dat Sting in the Tail hun laatste album zal zijn.
Ergens hoop je tegen beter weten in dan toch dat zo een band toch waardig afscheid weet te nemen. Maar dat is ijdele hoop; Sting in the Tail is gevuld met precies hetzelfde soort oubollige hardrock en slappe ballads dat de band de laatste decennia zo een lachertje heeft gemaakt. Slechts het titelnummer en 'No Limit' tonen wat tekenen van leven, voor de rest slaat er al een muffe lijkenlucht van Sting in the Tail af. Het positiefste dat er over te zeggen valt is dat een echte draak als 'Wind of Change' ontbreekt.
Op zich is het dus een verstandig besluit om te stoppen. Jammer dat het 32 jaar te laat is om op een hoogtepunt te zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/scorpions/sting-in-the-tail/19936/
Meer Scorpions op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/scorpions
Deel dit artikel: