Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De bobo's op het Warp-kantoor in Londen zijn de afgelopen tien jaar vooral bezig geweest met het wegkapen van veelbelovende artiesten bij andere labels. Een promotionele lancering met een grote tournee langs festivals is doorgaans een van de vele prettige bijkomstigheden voor die tot dan toe obscure artiesten.
Een van de laatste gelukkigen is het Australische Pivot. O Soundtrack My Heart is een heldere en energieke verzameling richting postrock georiënteerde nummers. Meer dan andere bands in het genre gaat Pivot de breedte in. Vooral in de eerste nummers klinkt een voorliefde voor primitieve elektronische muziek uit de jaren zeventig en tachtig door. Jean-Michel Jarre krijgt hier en daar een paar flinke veren in zijn reet gestoken. Even later lijken de aussies zin te hebben om eens flink agressief om zich heen te maaien, wat resulteert in woest rockende geluidsmuren à la Mogwai.
Jammer genoeg is het iets te duidelijk waar Pivot de mosterd vandaan haalt. Te veel direct in het oog springende muzikale referenties en te weinig eigen input zijn de doodsteek voor iedere band in experimentele genres. Daarnaast breekt de emotie op O Soundtrack My Heart slechts zelden door het wolkendek van strakke productie en willekeurig haperende ritmes heen. Het resultaat is een moeilijk, kleurloos album waarop een frisse wind ver te zoeken is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pivot/o-soundtrack-my-heart/17295/
Meer Pivot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pivot
Deel dit artikel: