Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eén focus, één element en géén ontwikkeling: een paar trefwoorden die de basis vormen van het inmiddels wereldberoemde microtonale drone-oeuvre van Phill Niblock. De Amerikaanse componist presenteert eind jaren zeventig vier complete intermediaprojecten. In deze Environments experimenteert hij met de koppeling van muziek aan performance art, dans en film. Op een zeer groot doek toont Niblock (deels) overlappende projecties. In de 16 mm-films plaats hij concept, structuur en een minimum aan gebeurtenissen centraal.
T H I R is de afkorting voor Ten Hunderd Inch Radii. Deze film die gebruikt wordt in Environment IV uit 1972 schiet in een cirkel met een diameter van 100 inch, in de natuur in de Adirondack Mountains. Extreme close-ups zorgen voor een diep-immersieve toonzetting. Er is geen handeling. Ontwikkeling ontbreekt. Dynamiek is afwezig. Detail daarentegen voert de boventoon in de miniaturen met een gemiddelde lengte van een minuut. Niblock zit boven op bladeren, bloemen, stroompjes en rennende mieren.
De film is tot in de puntjes doorgecomponeerd. Rijk en vol nuance vult Niblock het beeld met een opvallend gebrek aan dieptewerking. De structuur is als een strak maar niet stram korset; van klassieke elegantie. Muzikaal presenteert Niblock hier twee soundtracks: het origineel en 'One Large Rose (T H I R edit)'. De eerste is elegisch poëtisch en pastoraal. De tweede veel massiever en abstracter. Geen gebaar, geen spontane handeling, maar overdenking, structuur en interne logica die verrassend genoeg met beide soundtracks werkt; een licht gevoel oplevert in het hoofd, lichter, alsof je opstijgt, met voor je ogen de wereld alsof je met je snufferd bijna op de grond ligt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/phill-niblock/t-h-i-r/26413/
Meer Phill Niblock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/phill-niblock
Deel dit artikel: