Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Als dat maar goed gaat", moeten de leden van Oi Va Voi toepasselijk gedacht hebben toen de groep na het overweldigende succes van Laughter through Tears als een kaartenhuisje uit elkaar viel. Weg zangeres KT Tunstall die haar heil zocht in een solocarrière, adieu ook violiste Sophie Solomon.
Veel groepen die er voor minder de brui zouden aan geven. Niet zo dit hybride gezelschap, waarvan de moederkloek haar nest heeft in Londen, met bastaardjongen over de hele wereld en vooral Oost-Europa. Op deze nieuwe, titelloze langspeler weerklinkt de Balkan alweer tot in de diepste texturen en muzikale frasen.
Precies dat verweven van invloeden uit traditionele folklore, zigeunerklanken en klezmer met de betere elementen uit de jazz- en wereldmuziek en hedendaagse pop en dance maakt van Oi Va Voi een volstrekt unieke groep. Lofbetuigingen aan het adres van producer Mike Spencer (Jamiroquai, Kylie Minogue) zijn hier dan ook zeker op hun plaats.
Nieuwbakken zangeres Alice McLaughlin laat zich meteen gelden. Het met Arabische strijkers omfloerste ‘Black Sheep’ toont aan dat een dozijn uitheemse invloeden toch een coherente en erg knappe song kunnen opleveren, in ‘Further-Deeper’ piekt ze aan de zijde van The Nazareth Orchestra. Ook de ode (‘Yuri’) aan eerste ruimteganger Gagarin mag er zijn. Beklijven doet Oi Va Voi met het door de Hongaarse Agi Szaloki ‘Dissident’.
Oi Va Voi is naast een buitengewoon fraai werkstuk een onontbeerlijk hebbeding geworden voor de naar bestemmingen als Boedapest, Moskou, Sofia of Tel Aviv meegetroonde iPod. Een rasechte wereldplaat dus, letterlijk maar misschien ook wel een heel klein beetje figuurlijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/oi-va-voi/oi-va-voi-7772/15485/
Meer Oi Va Voi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/oi-va-voi
Deel dit artikel: