Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Odawas’ full length debuut The Aether Eater schijnt een conceptplaat te zijn over de reis van een astronaut. Het album staat bovendien volgepropt met literaire verwijzingen naar, onder meer, Dante. Belezen typjes, dus, die dame en heren uit Indiana. Maar belangrijker is dat ze ook nog eens leuke muziek maken.
Waar de teksten op dit bizarre album al overduidelijk in het teken van reizen staan, geldt dat net zozeer voor de muziek. De muziek van Odawas lijkt een wonderlijke lsd-trip door een handvol muzikale stromingen. Nog opvallender is dat het plaatje toch als één consistent geheel te beluisteren valt.
The Aether Eater baant zich een weg door folk en sixtiespop, waarbij zich vooral in het nummer ‘The Unnamed Sphinx’ de vergelijking met My Morning Jacket opdringt. Vervolgens maken we rechtsomkeert en belanden we via een stevige dosis psychedelica bij krautrockpatronen en onbegrensde experimenteerdrift. Die bereikt zijn hoogtepunt in de volstrekt gestoorde nummers ‘Ant Man Messiah Elijah’ en ‘Kids.’ Ronduit grappig is de parodie op Pink Floyds ‘The Dark Side of the Moon.’
Maar eigenlijk hoeft Odawas zich niet te bezondigen aan het parodiëren van Pink Floyds gewauwel. Het drietal heeft meer dan genoeg kwaliteit in huis om op eigen benen te staan. The Aether Eater is even leuk als bizar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/odawas/the-aether-eater/10218/
Meer Odawas op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/odawas
Deel dit artikel: