Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee jaar geleden verscheen het debuutalbum van Oceansize. Effloresce werd destijds behoorlijk goed ontvangen, maar daarna verdween de band net zo geruisloos weer uit beeld. Nu zijn de vijf heren uit Manchester terug met hun tweede, Everyone Into Position. En die is zeker niet minder dan zijn voorganger.
De elementen van de vorige plaat zijn niet veranderd. Nog steeds trekken de Engelsen vaak een bikkelharde gitaarmuur op. Tja, waarom heb je anders drie gitaristen in de band zitten? En gelukkig is de band de mooie mix tussen Mogwai en Tool ook niet verloren. Al vanaf de eerste tonen van openingstrack “The Charm Offensive” is die laatste band nadrukkelijk aanwezig. En de riff uit “No Tomorrow” lijkt rechtstreeks van Lateralus te zijn geplukt. Een klein minpuntje, maar het vijftal rockt er niet minder door.
Al dat gitaargeweld is allemaal leuk en aardig, maar dat doen al zoveel bandjes. En nee, het is ook niet uniek om die harde refreins met zachte coupletten af te wisselen. Maar Oceansize staat op dat gebied wel op een eenzame hoogte. Het best komt dit eruit in “Music for a Nurse”, dat bij vlagen een bijna Sigur Rós-achtige sereniteit laat horen. Net als bij albums van Tool en bijvoorbeeld Dredg krijg je als luisteraar het idee dat er echt over nummers is nagedacht, dat ze tot in de puntjes zijn uitgewerkt. Dat, samen met de uitstekende productie van Dan Austin (The Cooper Temple Clause), zorgt voor een consistent en samenhangend album.
En zo komt Oceansize hun moeilijke tweede bijna vlekkeloos door. Als je puur kritisch kijkt dan moet je constateren dat er niet veel vooruitgang is geboekt sinds het debuut. Laat je dat even achterwege, dan hou je gewoon een hele lekkere plaat over.
http://www.kindamuzik.net/recensie/oceansize/everyone-into-position/10887/
Meer Oceansize op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/oceansize
Deel dit artikel: