Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ambitie hebben ze wel, de Luikenaars van My Little Cheap Dictaphone. Twee jaar lang werkten ze aan een 'popopera', losjes gebaseerd op het leven van Brian Wilson. Het resultaat is een erg rijke en filmische plaat.
The Tale of a Genius vertelt het verhaal van een jonge, talentvolle muzikant met een gekwelde geest. Hij balanceert op de lijn tussen gek en geniaal, tussen dromen, nachtmerries en realiteit. Redboy, gitarist van Hollywood Porn Stars en de spilfiguur van MLCD, spaarde kosten noch moeite om zijn groots opgezette project te doen slagen. Hij nam een heus orkest onder de arm (sommige nummers laten dertig instrumenten horen!), en kon ook een rits interessante gastmuzikanten strikken, zoals Jonathan Donahue (Mercury Rev).
Weinig verwonderlijk dat The Tale of a Genius met al die instrumenten erg bombastisch aandoet. Het is een filmische plaat geworden waarin onder meer breedsprakerige strijkers en blazers, een dramatische piano en psychedelische keyboards de toon zetten. 'What the Devil Says' heeft de duistere tragiek van een Nick Cave en 'Face to Face' doet denken aan de soundtrack van Godzilla door Puff Daddy en Jimmy Page. Maar 'Piano Waltz' heeft dan weer een lichtvoetig pianoriedeltje dat aan Amélie Poulain doet denken.
Dat jonge Waalse muzikanten hun nek uitsteken met zo'n ambitieus project, kan alleen toegejuicht worden. De songs op zich zijn erg geslaagd. Maar helaas staan ze te veel op zichzelf. Het album slaagt er niet in een spanningsboog te creëren van begin tot einde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/my-little-cheap-dictaphone/the-tragic-tale-of-a-genius/20352/
Meer My Little Cheap Dictaphone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/my-little-cheap-dictaphone
Deel dit artikel: