Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij is nog niet dood. Toch heeft die Ierse bard Van Morrison al een erfenis nagelaten: blanke knarren van middelbare leeftijd die de soul bij Afro-Amerikanen uit de achterstandswijken en het woeste platteland van de Verenigde Staten halen. Ray Lamontagne is er natuurlijk zo eentje. Waarschijnlijk weet hij met zijn succes ook anderen aan te steken. Neem bijvoorbeeld Matt Andersen, die tot voor kort rechttoe rechtaan blues maakte. De stap van blues naar soul is maar een klein sprongetje.
Je kunt een oude hond geen nieuwe trucjes aanleren. De Canadees blijft een bluesman in hart en nieren. Dat hoor je soms nog aan de arrangementen. Toch weet hij met het veerkrachtige elastiek in zijn powerstem het benodigde verschil te maken. Daarmee ontstijgt Weightless het niveau van de meeste singer-songwriters en bluesboeren van de laatste tijd, inclusief zichzelf. Zeggen dat dit zijn beste cd tot dusver is, is niet moeilijk.
Productietechnisch zit dit album ook beter in elkaar dan zijn vorige cd's. Dat het bij Andersen nu wat minder rammelt, valt echter niet te betreuren. Voor de romantiek van provisorisch opnemen in een bijkeukentje zijn de songs ook net iets te degelijk. Maar toch, om een plaat neer te zetten die door de combinatie van een sterke productie en vocalen weet te overtuigen, is al heel wat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/matt-andersen/weightless-3440/24963/
Meer Matt Andersen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/matt-andersen
Deel dit artikel: