Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat de Here J. vreemde kostgangers heeft, is een understatement. Zwitsers bijvoorbeeld, die een Frans-Engels mengelmoesje zingen over garagepunk en Louisiana cajun en dat door Jon Spencer in New York laten produceren. Maar wat rockt en rolt Mama Rosin heerlijk eigenzinnig. Spencer ziet er persoonlijk op toe dat er voldoende gekte in de plaat rondspookt.
Mama Rosin heeft haar wortels in de scene rond het gestoorde gekkenlabel Voodoo Rhythm; dan zegt genoeg. Lekker innovatief in die gesloten wereld is de pittige cajun die Mama in de mix gooit. Dat werkt verrassend goed. Deze cajunpunk van bas, drums, gitaar, trekzak en bijgeluiden wordt bij vlagen zo overtuigd gebracht dat hier een trashy soort Calexico lijkt op te staan.
Zo ver komt het niet helemaal. Omdat de Zwitsers van zichzelf ook ietsje te vreemd zijn en Jon Spencer, met behulp van Matt Verta-Ray (Heavy Trash), de songs soms opblaast tot de van hem bekende overstuurde pathos. Toch is Bye Bye Bayou een verdraaid leuk plaatje geworden. Et toi!
http://www.kindamuzik.net/recensie/mama-rosin/bye-bye-bayou/23733/
Meer Mama Rosin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mama-rosin
Deel dit artikel: