Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee jaar duurde het voordat dit Canadese gezelschap, genaamd Loomer, met de opvolger van debuutplaat Love Is a Dull Instrument op de proppen kwam. Twee jaar heeft zanger en tekstdichter ernstig zitten broeden op liedjes die stiekem al eerder gemaakt zijn, maar waarvan we eigenlijk niet zelden genoeg krijgen.
Loomer is een beetje blijven steken in het alternatieve countrygeluid van de jaren negentig, waaraan revolutionaire groepen als Whiskeytown, Farmer Not So John en Son Volt kleven – al beschikt Loomer over een voorman met een veel zachtere, maar toch gruizigere stem dan laatstgenoemde.
Wat deze tweede plaat Songs of the Wild West Island dan wel de moeite van vermelden waard maakt, zijn – naast de rauwe randjes om de songs en de gastvocalen van landgenote Sarah Harmer - toch vooral de goede verdiensten van Scott Loomer, waaronder zijn gepassioneerde zang en zijn sterke kampvuurverhalen.
“Country music is broken, but we aim to fix it,” zeggen ze op hun website, en zo is het maar net. Toch zijn niet alle songs even bijzonder, maar op de beste momenten (en die zijn er ruim voldoende) is dit een buitengewoon overtuigende tweede plaat van een ongepolijste countryband.
http://www.kindamuzik.net/recensie/loomer/songs-of-the-wild-west-island/14374/
Meer Loomer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/loomer
Deel dit artikel: