Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Don't go around saying the world owes you a living. The world owes you nothing. It was here first." Op dit citaat van Mark Twain baseerde Lea Kliphuis de titel van haar nieuwe plaat. Het pad na vorig album Can I Come By? - toentertijd nog uitgebracht zonder haar achternaam - verliep niet eenvoudig. Geen wonder dat daar dus ruim vijf jaren overheen gingen. Het schrijven stokte, het bleef bij staren naar de gitaar. Totdat Kliphuis samen met JP Hoekstra de inspiratie hervond. En opnieuw het heft in eigen handen kreeg.
De geest is dus weer helemaal terug. Net als de ruimte in het hoofd. En die op plaat. Want Kliphuis zet een album neer waarmee ze op opgetogen en zelfverzekerde wijze door de wind wandelt op de dijken rondom haar woonplaats Nijmegen. Al zou dat ook zomaar ergens op stoffige Amerikaanse vlakten kunnen zijn, als een nazaat van Lucinda Williams en naar het voorbeeld van Robert Plant en Alison Krauss op Raising Sand. De openheid is typerend. En haar fijne, licht hese stemgeluid krijgt alle ruimte in de bekoorlijke, vertederende en veelal prachtig meanderende liedjes. Vol met subtiliteiten en gevoel en ontdaan van overbodige opsmuk.
Het zijn niet de minsten die een contributie doen aan haar hervonden geloof. Zo schreef Kliphuis samen met Marien Dorleijn van Moss en nam ze de plaat op met de ritmesectie van De Staat - Jop van Summeren en Tim van Delft - achter zich. De opnames vonden plaats ergens in een huisje in de leegte van het Groningse platteland. Die rust ademt door het hele album heen. Nog steeds is ze dat authentieke talent, zoals collega Ronald Besemer haar in 2010 noemde. Lea Kliphuis is worstelend weer bovengekomen. En het fijne en fragiele The World Owes Me Nothing is die worsteling meer dan waard geweest.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lea-kliphuis/the-world-owes-me-nothing/26500/
Meer Lea Kliphuis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lea-kliphuis
Deel dit artikel: