Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als het beestje toch een naam moet hebben, noem het dan 'freak folk extraordinair'. Dichter bij de kern komt de omschrijving voor Hush Arbors niet. Dit project, stevig geleid door Keith Wood, weet op vernuftige wijze buiten allerlei strak gedefinieerde hokjes te blijven. Iets wat Wood ook al zo goed deed in bands als Six Organs of Admittance en Current 93. In Hush Arbors werkt hij niet alleen. Hij krijgt veelvuldig assistentie van vriend, gitarist en laptopmuzikant Leon Dufficy.
De titelloze plaat is een destillaat van jaren knutselen, jammen en opnemen en dat heeft een wisselend album opgeleverd. Zo nu en dan gaat het flink over de schreef met snerpende gitaren en vervormde soundscapes. De keren dat Hush Arbors toegankelijker klinkt, is er veel repetitief gitaargetokkel en zijn er mooie, klagende en dromerige zanglijnen. Dan komt Hush Arbors het dichtst bij wat de kenners 'freak folk' noemen.
Zoals gezegd laat Hush Arbors zich niet vastpinnen op één stijl. Integendeel. Al springt het resultaat - door het opnameproces en de verschillende invalshoeken - behoorlijk van de hak op de tak, er is desondanks een rode lijn in de nummers te ontwaren. Wanneer je die lijn als leidraad voor het debuut neemt, merk je nauwelijks iets van de schots en scheve constructie van de plaat. De nummers vormen dan een geheel; een wonderschoon geheel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hush-arbors/hush-arbors/18021/
Meer Hush Arbors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hush-arbors
Deel dit artikel: