Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Is dat even schrikken voor Goldfrappfans die aanhaakten ten tijde van het disco-album Supernature. Want Seventh Tree is andere koek. Het vierde album van het Britse duo Alison Goldfrapp en Wil Gregory markeert een terugkeer naar de ingetogen intimiteit van het debuutalbum Felt Mountain uit 2000.
Met dien verstande dat er dankzij het commerciële succes van de afgelopen drie albums een flinke zak geld klaarstond voor strijkers en andere sessiemuzikanten. Die kregen allemaal een bloem in het haar van Goldfrapp, die zelf (getuige de hoes) met een gevederde Napoleonhoed door het groene gras dartelt alsof het eventjes weer de summer of love is.
Seventh Tree werd in Engeland al 'het psychedelische album' genoemd en voor die kernachtige omschrijving valt zeker wat te zeggen. Weg zijn de bonkende vierkwartsmaten, verdwenen is de glanzende glitterbol. Op Goldfrapps nieuwste, door Flood geproduceerde album heersen vredig tokkelende gitaren, bakken vol violen en een kratje vol krakkemikkige synths.
En natuurlijk de zalvende zang van Alison Goldfrapp zelf, die op dit album af en toe wel wat weg heeft van Cocteau Twins Liz Fraser ('Little Bird'). Zelfs Kate Bush is geen vergezochte referentie, zoals te constateren valt op 'Some People'.
Goldfrapps universum is wel een stuk zwartgalligger, zo bewijst het bedrieglijk vrolijke 'Happiness', waarin de blonde zangeres de draak steekt met de Tom Cruises van deze wereld. Sekteleden die al hun kapitaal afstaan voor geboetseerd geluk.
Muzikaal gezien is Seventh Tree een uiterst rijk album. Uitgelaten en orkestrale nummers worden afgewisseld met zwoele, folky kampvuurliedjes. Vaak zijn de arrangementen verbluffend gedetailleerd en doen meer dan eens denken aan een andere Britse groep die daar goed in is: Zero 7. Voeg daarbij de minder trippy passages van Boards of Canada en je begrijpt dat er veel te ontdekken valt onder Goldfrapps boom.
Nu de discobol naar de hooggehakte voetjes van Róisín Murphy is gerold, koos Goldfrapp een bloeiende klaverweide (inclusief kaalkopjes) als haar domein. Ze lijkt er perfect op haar plek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/goldfrapp/seventh-tree/16652/
Meer Goldfrapp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/goldfrapp
Deel dit artikel: