Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je kan Will Gregory en Allison Goldfrapp onmogelijk verwijten dat ze altijd dezelfde plaat maken. Na passages langs triphop, electroclash, dancepop - koud én sexy - en zelfs folk, parkeert Head First midden in de jaren tachtig. Of dat positief is, hangt er waarschijnlijk van af of Goldfrapps heerlijke vorige - Seventh Tree - je kon smaken of niet.
Dat dromerige plaatje verkocht in ieder geval niet echt goed; bijgevolg lijkt dit een onbeschaamde poging om iedereen te behagen. "De jaren tachtig schijnen hip te zijn", moeten ze gedacht hebben: "Nostalgiefeest voor iedereen!" Dat de synths in single 'Rocket' naar 'Jump' van Van Halen refereren, weet ondertussen ongetwijfeld iedereen. Verder wordt er uitgebreid gelonkt naar the usual suspects: Giorgio Moroder, Human League en New Order.
Maar het plastieken synthgeluid begeeft zich ook in angstaanjagender vaarwater: Goldfrapps liefde voor Olivia Newton-John was natuurlijk al gekend. Het arrangement van 'Alive' is pure ABBA-pap en 'I Wanna Life' lijkt geproduceerd door Stock, Aitken & Waterman. Naast die SAW-stempel staat er nog eentje: ELO. En daarnaast een groot waarschuwingsteken: MOR. Dit is zo middle of the road dat het geregeld zelfs op het latere Texas lijkt.
Als Allison Goldfrapp niet zo'n mooie stem had, zou het merendeel van dit album gewoon niet te harden zijn. Bekijk de leuke clip van 'Rocket' nog eens en klasseer de rest naast Bucks Fizz en de oude Kylie in een diepe put.
http://www.kindamuzik.net/recensie/goldfrapp/head-first/20007/
Meer Goldfrapp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/goldfrapp
Deel dit artikel: