Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tja Alison Goldfrapp is een zelfingenomen nest waar geen normaal gesprek me is te voeren. Onlangs sprak ik aan de bar van het journalistencafé met enkele popjournalisten die vorige maand mochten afreizen naar Londen om mevrouw Goldfrapp het hemd van het lijf te vragen over haar tweede plaat Black Cherry. Het pakte anders uit. Zingen kan ze, communiceren niet. Gelukkig is daar natuurlijk nog Will Gregory, het muzikale brein achter Goldfrapp, die zich bewust op de achtergrond houdt.
En ach, Bitch of niet, Black Cherry is een meesterwerkje. Misschien wat lichtvoetiger dan eersteling Felt Mountain maar zeker niet minder intens. Sterker nog, op Black Cherry gaan Glodfrapp en Gregory enthousiast aan de slag met pure popmuziek. Dat levert een plaatje op vol heerlijke elektronische popdeuntjes die soms heerlijk heen en weer stuiteren in goede Moloko-traditie, soms vervaarlijk op het randje balancerend met zoete balads, dan weer de diepere regionen van de elektropop opzoekend.
Dat maakt Wild Cherry in ieder geval niet saai. Sterker nog, bij vlagen zijn Gregory en Goldfrapp uitstekend in hun opzet geslaagd. Mooiste momenten? De dromerige discoelektro van ‘Strict Machine’, de opzwepende, soms hoekige single ‘Train’ waarop het duo wordt bijgestaan door leden van Portishead en Sparklehorse en de donkere afluister ‘Slippage’ met geil gekreun van Alison. Tegenvaller? Het visuele ontbreken van het muzikale brein Gregory, maar ja die Alison is natuurlijk ook een lekker ding.
http://www.kindamuzik.net/recensie/goldfrapp/black-cherry/3020/
Meer Goldfrapp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/goldfrapp
Deel dit artikel: