Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Led Zeppelin, Unknown Mortal Orchestra, Föllakzoid, Metz; vele anderen gingen Fuzz al voor in het kiezen van de albumtitel II. Naast het feit dat het album nummer twee is van het langharige drietal - Ty Segall op drums, Chad Ubovich (Meatbodies) op basgitaar en Charles Mootheart op gitaar - is het ook nog eens bijna twee keer zo lang: een uur en zeven minuten aan gitaargeweld maar liefst.
Dat klinkt niet alleen lang, maar voelt het ook een beetje. Waar debuut Fuzz de luisteraar in iets meer dan een halfuur als een bulldozer verpletterde, kan hem ditmaal na een tijdje het gevoel bekruipen: 'nu is het wel weer even genoeg met die herrie'. Opmerkelijk is dat kortere nummers van twee minuten en een beetje als 'Rat Race' en het punkachtige 'Red Flag' veel meer indruk maken dan langere, meer slepende liedjes als 'Silent Sits the Dust Bowl' en in het bijzonder de meer dan dertien minuten durende instrumentale afsluiter 'II', die weinig toe weet te voegen.
De afwisseling van Segalls zang met de stemmen van Ubovich en Mootheart zorgt wel voor verfrissing en met name 'Rat Race' - gezongen door Mootheart - laat zien dat het niet alleen maar Ty hoeft te zijn wat de klok slaat. Op II doet Fuzz daarmee wel een poging tot variatie, maar over het gehele uur genomen ontbreekt het toch aan overtuigingskracht. Er staan simpelweg te veel songs op de plaat die zich niet echt onderscheiden. We kennen Ty Segall natuurlijk als iemand die zich niet graag door keuzes laat beperken, maar in dit geval had er best wat geknipt mogen worden om met een sterkere verzameling liedjes voor de dag te komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fuzz/ii-4418/26351/
Meer Fuzz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fuzz
Deel dit artikel: