Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met grote regelmaat draai ik de laatste maanden Coalesced van For Against. Ik had er nog nooit van gehoord en dacht met weer een bandje te maken te hebben die de jaren '80 opnieuw aan het uitvinden waren. Tokkelende gitaren vervormt met een hoge dosis chorus, lange uitwaaierende nummers die doen denken aan The Cure en een vrij steriele voordracht zoals we die van The Comsat Angels kennen. Enig onderzoek leerde mij echter dat For Against een van de meest ondergewaardeerde formaties van dat decennium waren en dat Coalesced hun comeback-album was. Graag had ik die hier met open armen verwelkomd maar de plaat dateert alweer uit 2002 en om dan nu nog een loftrompet af te steken is mij weer net iets té retro. Gelukkig brengt het label dat ze aan deze nieuwe plaat hielp nu ook hun debuut opnieuw uit. Een uitgelezen kans dus om alsnog deze band onder de aandacht te brengen.
Uit 1987 dateert dit Echelons toen zanger/bassist Jeffrey Runnings nog door Greh Hill op drums en gitarist Harry Dingman werd bijgestaan. Inmiddels hebben die de band verlaten, maar met uitzondering van de ietwat gedateerde, maar daardoor ook charmante productie is het geluid weinig veranderd in vergelijking met Coalesced. De stevige baslijnen zijn nog steeds een cruciaal bindmiddel tussen de stoïcijnse drums en de achteloze en mystiek scheppende gitaarpartijen. Ook staan er weer minder dan tien nummers op het album dat desondanks toch een speelduur van veertig minuten weet te behalen. Wel trekt het trio steviger en agressiever van leer. Gek is dat natuurlijk niet als je als jonge honden de kans krijgt een plaat op te nemen en dat ook nog eens in de grimmige Reagan-jaren. Op 'Autocrat' legt de band zich niet neer bij de sociaal-economische status quo en 'Loud and Clear' is een aanklacht tegen de vercommercialisering van de muziekwereld. Natuurlijk heeft dit geen enkele invloed op de stand van zaken gehad, maar achterhaald klinkt het niet omdat Runnings niet in details treed en de onderwerpen globaal benadert. Die donkere onderlaag doet de fijne droom waar ik mij dankzij Coalesced in bevond wel wegdrijven. Waar Runnings de wereld nu vanaf een wolk bekijkt zat hij toen nog in wervelstorm waar met zoveel mogelijk kracht uit gebroken moest worden.
Achteraf is het leuk om te schrijven dat For Against het bindmiddel is tussen Joy Division en Interpol. Dat zij de dancepunkers van nu lieten horen hoe atmosferische gitaren met een duistere ritmesectie de mensen in beweging konden krijgen. Of dat de band uit Nebraska het Amerikaanse antwoord op Echo & The Bunnymen was. Het zou allemaal goed kunnen, ware het niet dat niemand ooit krediet heeft gegeven aan deze buitenbeentjes van de alternatieve jaren '80. Of ze dat nu wel krijgen valt te betwijfelen, nu een nieuwe generatie met hun erfenis aan de haal gaat. Aan Runnings ligt het in ieder geval niet. Hoe leuk, uniek en vergeten Echelons ook mag zijn, de man komt vijftien jaar later pas met zijn beste werk aanzetten. Coalesced heeft mijn hart gestolen en in plaats van achteruit te kijken, wacht ik gewoon op het volgende pareltje van de man.
http://www.kindamuzik.net/recensie/for-against/echelons/6907/
Meer For Against op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/for-against
Deel dit artikel: