Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
'Right Here, Right Now', 'The Rockafeller Skank' en 'Praise You' waren gigantische hits, Joost mag weten waarom. Ja, de big beats zorgden ervoor dat zelfs de aan gitaren verslaafde rockkinderen op een dansplaat wat pasjes durfden te wagen maar ook daarvan mag Joost weten waarom. Fatboy Slim maakt weliswaar liedjes die de daarvoor bedoelde vloer al jaren vullen en ook daarvan mag Joost weten waarom.
Nou dan vragen we het Joost toch gewoon. Ik heb zijn nummer hier nog ergens…020-*******. "Joost, waarom is Fatboy Slim zo populair en snap ik er niets van?" Ik hoorde een zucht aan de andere kant van de lijn. Het was niet de eerste keer dat ik belde deze week, ik heb zo meer vragen die blijkbaar bij de rest van Nederland niet opkomen en Joost had er enkele dagen geleden zeker drie uur en veertig minuten voor nodig om me alles uit leggen. Nu ging het wat sneller.
Joost: "Fatboy Slim was de bassist van The Housemartins, die geweldige band uit de jaren tachtig." Er klinkt ineens gekuch. Joost verslikt zich duidelijk maar hervindt zichzelf in no time. "Wat Fatboy Slim heel knap doet is het samplen van een makkelijk herkenbare gitaarriff, of iets van dien aard, en daaroverheen legt hij dan zware bassen en drums. Dat heet big beats." "Maar Joost", viel ik hem in de rede, "dat kan toch wel iets verder gaan dan de korte en makkelijke trucjes van Fatboy Slim. Het is zo…zo…oppervlakkig." "Ja", antwoordde hij, "dat kan wel maar het is dansmuziek, de muziek is dan echt alleen dáárvoor bedoeld." Dat excuus had ik al zo vaak gehoord en daar ben ik het niet mee eens. Omdat je het niet in je bank luistert hoeft het niet te verrassen? Ik zei het tegen Joost maar hij wist niet wat ik bedoelde. "Maar Joost, je weet toch wel waarom ik dat zeg? Ik vind het van een platheid die z'n weerga niet kent. Het is eendimensionaal. Zet nu MTV maar even aan, luister even de nieuwe single van Destiny's Child, 'Loose My Breath'. Zie je de clip? Al dat tegendraadse handgeklap, het opzwepende ritme, fantastisch. Daar kan Norman Cook alleen maar van dromen. Hij herhaald tot vervelens toe Slash dot/Dash dot/Slash dot/Dash dot/Dot com met een flauw gitaartje en opgevoerde drums."
"Maar er gaan toch vet veel mensen van uit hun dak!", riep Joost half geïrriteerd. "Ja, op 2 Unlimited destijds ook." Ik voel me een beetje ziek en zet Fatboy Slim maar uit. "Joost, je begrijpt me niet", weet ik nog uit te brengen. Ik kruip maar weer alleen in bed. Ik tegen de wereld.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fatboy-slim/palookaville/7754/
Meer Fatboy Slim op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fatboy-slim
Deel dit artikel: