Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Erg netjes is het natuurlijk niet om met veel stampij een optreden van een collega-band te verstoren, maar eerlijk is eerlijk: De Nieuwe Vrolijkheid heeft wel een punt. De Haagse artpoppers trokken op Noorderslag ten strijde met stickers en toeters om hun eer te beschermen tegen hun bijna-naamgenoot. Onzin natuurlijk, maar in één ding hadden de rebellen gelijk: De Nieuwe Blijdschap is het ergste dat de Nederlandse popmuziek in jaren is overkomen.
Wat is er dan mis met De Nieuwe Blijdschap? Heel veel, al moet één misverstand de wereld uit geholpen worden. Sommige mensen zetten de Limburgse band gemakzuchtig aan de kant als zoutloze relipop, maar die kwalificatie doet de band geen recht.
Met titels als ‘De Zoon van God’, ‘Kom en Bid’, ‘Het Kind’ en ‘Het Kruis’ is religie zonder twijfel het belangrijkste ingrediënt van Boven Alles, maar de houding van de band ten opzichte van Onze Lieve Heer is op zijn minst ambivalent te noemen. Net als bijvoorbeeld De Kift bedient De Nieuwe Blijdschap zich van een vreemde mengeling van verheven poëzie en boerenlompheid, met God en het leven als speelbal.
Aan De Kift is die balans wel toe te vertrouwen, bij De Nieuwe Blijdschap is het resultaat om te huilen. In zijn poëtische momenten kraamt zanger Sef Berkers pathetische zinnen uit als ‘Wij gaan omhoog! / Wij gaan omhoog! / Dus kom, zing mee, zing mee, dit is de dag!’, uitgevoerd met een Polyphonic Spree-achtige extase. Steeds als het wat al te religieus begint te worden, volgt een aardse zin als ‘Ga voor de geile lust, die ons samen brengt’ en ‘Lik me reet, ik pis op je graf!’.
Geen onbetwiste relipop dus. Toch doet De Nieuwe Blijdschap wel denken aan de bij elkaar geraapte quasi-hippe bands die moderne kerken wel eens voorin naast de kansel neerplempen: bleek gitaarspel en gezichtloze zang worden gecombineerd met dwarsfluiten en ontspoorde koperblazers en afgemaakt met goed bedoelde achtergrondzangeressen.
En dan laten we het afgrijselijke Limburgse accent voor het gemak nog maar even buiten beschouwing. De Nieuwe Blijdschap doorspekt zijn muziek met allerlei invloeden en muziekstijlen, van theatrale pop tot platte hardrock, maar met smaak heeft het weinig van doen.
Het zou goed zijn als na De Nieuwe Vrolijkheid ook de katholieke kerk en de AIVD in actie komen. De Nieuwe Blijdschap is een gevaarlijke sekte. Misschien moet God zelf ingrijpen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/de-nieuwe-blijdschap/boven-alles/15069/
Meer De Nieuwe Blijdschap op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-nieuwe-blijdschap
Deel dit artikel: