Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Aangezien je de naam Caveman later dit jaar vaker voorbij zal zien komen, kan je de band net zo goed nu al ontdekken. Komt ie:
Vreemd eigenlijk, dit debuutalbum is al maanden uit en weinigen hier in de Lage Landen leken daar wakker van te liggen. Wat er dan toch veranderd is sinds september 2011, de maand waarin dit album officieel uitkwam? Heel simpel: Caveman tekende begin 2012 een contract bij Fat Possum en dat platenlabel heeft besloten om Coco Beware eind maart opnieuw uit te brengen.
Dat zou een meer dan terechte schreeuw van geluk bij je moeten oproepen. Niet? Zeker als je zojuist niet hebt geschreeuwd, is Caveman een goede band voor je. De New Yorkers zijn namelijk zelf ook sterren in ingehouden euforie; Coco Beware staat er vol mee.
Om goed voorbereid te zijn, is het wellicht verstandig de vergelijkingen te geven die vanaf maart voorbij gaan komen. Hier komen ze: The Dodos (vooral de zang, soms het drumwerk), Band of Horses (het euforiegedeelte), The Shins (een licht positieve inslag), My Morning Jacket (voor dat tintje country), Andrew Bird (de melancholische liedjes), Twin Shadow (omdat dat ook zo'n goede band is), Queen (Caveman-gitarist Jimmy Carbonetti maakte alle gitaren, zoals Queens Brian May dat met zijn gitaar deed) en ach, vast veel en veel meer.
Veel belangrijker is te weten dat je in eerste instantie op het verkeerde been gezet wordt door Caveman. Coco Beware klinkt als een luchtig niemendalletje, maar blijkt zich langzaam maar zeker te ontvouwen tot een ingetogen gitaarbriljant. Om onder je huid te laten kruipen, zo goed. Vanaf eind maart, of gewoon vanaf vandaag.
http://www.kindamuzik.net/recensie/caveman/coco-beware/22593/
Meer Caveman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/caveman
Deel dit artikel: