Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms is er een artiest die met zijn werk om de één of andere reden onmiddellijk je hart steelt, of de vinger op de wonde legt. Balduin, een Zwitser, heeft al een aardige discografie op Crippled Dick Hot Wax, het Duitse label dat met veel respect voor de onuitputtelijke erfenis van funk en jazz een kwaliteitsvol releaseschema heeft opgebouwd met zowel heruitgegeven soundtracks (Gert Wilden, Peter Schirmann), jazz (Karin Krog) en de Iron Curtain Revisited, een compilatie met herwerkte jazz uit het oostblok, waaraan Balduin een bijdrage leverde), en veel nieuwe dansmuziek op 12' met een kruim aan vooral Duitse producers.
Labelmaatjes Honesty en Daniel Paul van Slope co-produceren met 'Choose Cheese' and 'Semi' de twee tracks op dit album die het meest op de benen mikken. 'Semi' speelt met japanse stemmen en trage electrobreaks recht uit het nachtleven. En 'Choose Cheese' is met zijn uitgepuurde electro-groove en vibrafoon akelig dicht bij wat we een killer-track noemen.
Er is geen verschil in kwaliteit met de producties van Balduin zelf, wel een verschil in benadering. Balduin droomt eerder rustig zijn eigen vluchtwereld, als iemand die doet alsof zijn neus bloedt voor elke trend. Dansmuziek die niet dient om op te dansen. Met moog, en clavecimbel, cello en zelfs alpenhoorn creëert hij mysterieuze muziek, ongetwijfeld gemaakt bij volle maan, flirterig elektronisch maar evengoed gedrenkt in een mystiek nachtelijk voodoo. Muziek die zichzelf voorbijsteekt in haar eindeloosheid. Bluesy motiefjes worden verrassend geruggensteund door zachtjes bubbelende, trage electro. Onderhuids woedt overal funk in metalige baslijnen, of speelt een spannende oude film. Volker Meitz bespeelt de rhodes.
'Croque Monsieur' is fijn gebroken, moerassige techno-blues, spetterend van de muzikale hoogstandjes maar tegelijkertijd fragiel; 'Sex on Top' is smeuiig, zoals ook Bertrand Burgalat zijn loungemuziek inkleurt; 'Monorama' gaat nog een stap verder en is pure psychedelica en Franse filmmuziek; 'Melted Rainbows' blinkt uit in naïef mooie electro, tussen smelten en onderkoeling in. Tussendoor wordt glasheldere, al even mooie pringelpop op gitaar gespeeld ('Rainy Day in March', 'Snow Hello').
Balduin bouwt zich een knus huis, ergens tussen de sneeuwvlokken van Röyksopp en de avant-jazz van Hefner in. Dat duidelijk 2004 klinkt maar eigenlijk al veel vroeger gemaakt moest zijn. Dat niemand daar eerder was opgekomen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/balduin/balduin/6679/
Meer Balduin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/balduin
Deel dit artikel: