Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Engelands enfant terrible Pete Doherty is terug met een nieuw album. Het gaat bovendien een stuk beter met de Herman Brood van Groot-Brittannië. Niet dat hij van de harddrugs af is - naar eigen zeggen zou hij eerst zijn hand eraf moeten hakken om te kunnen stoppen met de drugs. Wel heeft Doherty's nieuwe thuisbasis Parijs de zanger goed gedaan en dat valt te horen op Babyshambles' langverwachte derde album Sequel to the Prequel.
Het was de afgelopen jaren opmerkelijk rustig rondom Pete Doherty, van wie het laatste wapenfeit de ingetogen, akoestische soloplaat Grace/Wastelands was uit 2009. De 'troeteljunk' kwam nog een keer in het nieuws met de compleet absurde uitspraak dat hij een rapplaat op wilde nemen om de Britse Eminem te worden, maar daar bleef het verder bij. Ook Babyshambles was lange tijd ver weg. Al helemaal toen bassist Drew McConnell twee jaar geleden werd aangereden door een auto, waarna hij van de dokter te horen kreeg dat hij misschien nooit meer zou kunnen lopen.
Wonderbaarlijk genoeg herstelde McConnell weer en op Doherty's rapplaat kan men waarschijnlijk net zo lang wachten als op nieuw werk van The Libertines. Kortom: een sequel zat er wel in voor Babyshambles. Op zijn derde plaat Sequel to the Prequel klinkt de band opmerkelijk vrolijk en optimistisch. Doherty bewijst nog steeds een goed songschrijver te zijn, getuige het catchy 'Nothing Comes to Nothing' en het dromerige 'New Pair'. De band beperkt zich daarnaast niet tot één stijl, maar combineert op vrolijke wijze uptempo rocksongs ('Seven Shades of Nothing', 'Fall from Grace') met ska ('Dr. No'), blues ('Sequel to the Prequel') en zelfs folk ('Picture Me in a Hospital'). Het is allemaal erg knap, maar wanneer Doherty zijn favoriete dieren in de dierentuin bezingt ('Penguin'), wordt het allemaal wel érg niets-aan-de-hand.
De band is echter op zijn sterkst tijdens de uptemposongs, zoals 'Fireman', waarop Doherty onder begeleiding van chaotische gitaren schreeuwt "I am the Fireman!" Inderdaad, Fuck Forever! Ook al mist het Babyshambles van 2013 de urgentie die het tijdens Down in Albion had, Sequel to the Prequel telt genoeg sterke momenten om van een goede comeback te spreken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/babyshambles/sequel-to-the-prequel/24240/
Meer Babyshambles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/babyshambles
Deel dit artikel: