Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
American Zen is een band die muzikaal richting folk neigt en behoorlijk lering heeft getrokken uit de classic rock van de jaren ’70. Niets opzienbarends tot dus ver. Hun zanger noemt zichzelf The Coyote en is boeddhist. Ook hierbij geen opgetrokken wenkbrauwen. Bij mij niet, tenminste.
In Utah, waar de plaat is opgenomen, was dat klaarblijkelijk anders. Fundamentalistische mormonen maakten onze boeddhistische vriend het leven zuur. Ze bedreigden hem en probeerden Coyote te bannen uit de tijdschriften waar hij zijn gedichten naar toe stuurde. Die gedichten zijn overigens ook op dit plaatje te beluisteren; een aantal worden door hem voorgedragen.
Goed, de muziek dan maar. In ‘Who’s Heaven is This’, een niet onaardig liedje, bezingt onze vriend zijn ervaringen in mormonenland. Grappig is dat het een uitermate vrolijk liedje is, met een leuk orgeltje, een dwarrelende ukelele en een jaren ’80 sfeertje.
Dat is het dan ook wel zo’n beetje wat de muziek betreft, want American Zen zoekt het dus voornamelijk in de folk en classic rock. Op zich niets mis mee, maar Coyote en zijn band klinken alsof ze zijn weggelopen uit de jaren ’70. ’s Mans zangstem, de opbouw van de nummers, het Jethro Tull-blokfluitje en de toetsenpartijen: slecht is het wellicht niet te noemen, maar belegen klinkt het wel. Zo belegen als heel oude kaas.
Dus is het vrij moeilijk om je aandacht bij de muziek te houden als je naar deze plaat luistert. Ik kan met alle goede wil immers weinig relevants aan Level 1 = Peace of Mind ontdekken. Wellicht is het leuk voor nostalgici en lukt het om wat mormonen de kast op te jagen met die gedichten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/american-zen/level-1-peace-of-mind/10358/
Meer American Zen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/american-zen
Deel dit artikel: