http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Graspop Metal Meeting
Het beste metalfestival van de Benelux.
04 juli 2003, Dessel (B)
Tekst: Ruud van Esch
Beeld: Pascal Meulenberg
Publicatiedatum: 27 juli 2003
Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar de laatste paar jaar weet Graspop telkens een dijk van een line-up neer te zetten. Op zowel hardcore- als metalgebied weet men donders goed wat er speelt, en dus was het ook dit jaar weer rennen geblazen tussen de drie podia die Graspop rijk is.
Het rennen begint al bij aankomst. Na een autorit die door vakantiedrukte tweeëneenhalf keer zo lang duurt als gepland, een enorme rij voor de camping en een tegenwerkende tent, hoor ik de eerste klanken van Mastodon's 'Crusher Destroyer' tijdens het instampen van m'n laatste haring. Vijf minuten voor de officiële aanvangstijd! Okay dan… Tent open, spullen erin donderen en spurtend naar het festivalterrein. Bij het derde nummer sta ik zowat tegen de hekken voor het podium en kijk ik naar wat gedurende het hele weekend het hoogtepunt van Graspop zou blijven. Zelfs op een groot podium komt Mastodon weg met hun hypertechnische "metal van de toekomst". Geweldige band, die ondanks het vele gepiel niet vergeet om goede nummers te schrijven.
Het spurten heeft me geen goed gedaan, dus rust ik vier bands lang uit met bier en bekenden. Apocalyptica is de volgende band die ik zie. Het blijft te gek om een tent vol mensen mee te horen zingen op de Metallica- en Sepultura-covers die de vier cellisten ten gehore brengen. Ook de eigen nummers, waarop een drummer de band ondersteunt, klinken helemaal niet onaardig.
Van Sepultura valt dat helaas niet te zeggen. De nieuwe nummers doen me niks en de oudere nummers zoals 'Propaganda' en 'Arise' worden vakkundig om zeep geholpen.
Van één tot half drie 's nachts, de enige juiste tijd voor deze band, mag Type O Negative de grote tent vullen. Dat doen ze niet alleen met muziek maar vooral ook met sfeer. De lichtshow, de decorstukken en de algehele uitstraling van de New Yorkers zijn ronduit fantastisch. Anderhalf uur lang geniet ik van oude klassiekers ('Christian Woman', 'Kill All the White People'), enkele krakers van de nieuwe parel Life Is Killing Me, en wat daar tussen zit. Ik ga niet wild op elk nummer, maar de sfeer die deze band maakt is werkelijk uniek. Ozzy Osbourne de "Prince of Darkness"? Ik dacht het niet.
Tijd om m'n tent in te duiken, want zaterdag om half twaalf staat Pro-Pain alweer op het programma. Misdadig. Pro-Pain is een erg goede hardcoreband en hoort dus (laat!) in de daarvoor bestemde tent te spelen. Niet op dat immense hoofdpodium. De band zelf kan het niet deren. Gary Meskil en consorten spelen zoals we dat van de gewend zijn. Retestak!
Het Belgische Convict speelt als eerste in de hardcoretent en dat doet ze goed. De sympathieke melodieuze punkrock klinkt lekker en het enthousiasme van zanger Bert werkt aanstekelijk.
Na de oormarteling die Arch Enemy heet, dient het eerste dilemma zich aan. Wordt het Youth Of Today of The Haunted? Toch maar het laatste gezelschap, al doet het optreden van de thrashband me weinig. Toch nog maar even YOT kijken dan. Maar ook daar word ik niet erg blij van.
Van Prong en Anthrax word ik dat wel. Beide bands hebben een flink aantal klassiekers op hun naam staan en brengen veel van dat materiaal ten gehore. Ze zetten alletwee een strakke set neer, waarbij opvalt dat het geluid bij Prong in de tent stukken beter is dan het door denderende bassdrums overstemde geluid van Anthrax.
Nu wordt het heen en weer rennen tussen Hatebreed (een dik vet optreden, met als dieptepunt de meest afgezaagde Slayer-cover ooit) en Six Feet Under (deathmetal in z'n puurste vorm, doet u maar!). Nadat Stone Sour onomstotelijk heeft bewezen dat ze hun plek als afsluiter van de kleine tent op geen enkele manier kunnen rechtvaardigen, is het tijd voor Iron Maiden. Je kunt dit soort klassieke metal leuk vinden of niet, feit is wel dat de heren een twee uur durende topshow neerzetten, en daarbij zowel muzikaal als visueel hun zaakjes dik voor mekaar hebben.
Terwijl de laatste tonen van 'Run To the Hills' mij bereiken, maak ik me op voor een afsluitend feestje in de 24-uurstent van het beste metalfestival van de Benelux. Dynamo is dood, lang leve Graspop!
http://www.kindamuzik.net/live/various-artists-2449/graspop-metal-meeting/3657/
Meer Various Artists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/various-artists-2449
Deel dit artikel: