Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eind januari gaven ze op De Nachten de aftrap voor hun tournee langs België's clubs en jeugdhuizen. Nu stond het rockcircus genaamd Triggerfinger dus in Kaaiman. Inderdaad, rock en dan nog van het zuiverste soort. Gitaar, bas en drums, dat is alles wat er nodig was om een respectabel volume te produceren.
Tijdens een intro waar een stel gevangenen, langs de spoorweg werkend, de blues zingt, klommen de drie het podium op. Het podium dat overigens pure glam- en glitterrock uitstraalde, inclusief goudkleurig gordijn op de achtergrond. Een kleurig trio is het alleszins wel. Frontman Ruben Block heeft duidelijk de rock-'n-rollste look: bakkebaarden, wilde haardos en een stel foute gitaren waar je niet van terug hebt (een Flying V en een gitaar met dubbele arm, beiden in gouden glitters gekleurd, doe het hem maar eens na!). De bassist, een boom van een vent (letterlijk) met een ietwat overdreven effectenbak voor hem. Maar veruit de indrukwekkendste mens om bezig te zien op het podium is toch wel de drummer, Mario Goossens. Hij moet ooit een traumatische ervaring opgedaan hebben waar een drumstel de hoofdrol in speelde, want hij leek oprecht kwaad te zijn op de vellen. Met bliksemende ogen leek hij ergens tussen Frankenstein en Leatherface uit The Texas Chainsaw Massacre te zweven, zijn cimbalen half de vernieling in slaand.
Ze hebben in ieder geval allemaal hun sporen al verdiend in de rock- en rockabillywereld (de groep bestaat uit leden van Sin Alley, Noordkaap, The Wolfbanes) en dat is te zien. Niemand moet Ruben Block nog komen vertellen hoe hij een solo uit zijn mouw moet schudden. Hun zompige bluesrock zal links en rechts allicht herinneringen oproepen aan Brian Setzer, ZZ Top en nog een resem andere bands waar de gemiddelde vetkuifminnende medemens zich in kan vinden. En jaja, in het publiek werden toch wel enkele Brylcreem-hoofden opgemerkt. Geweldig vernieuwend is het natuurlijk allemaal niet, maar ach, soms moeten we gewoon eens terug naar de roots, toch? Eén van de laatste nummers toonde dat ze hun invloeden ook niet willen verbergen. Met een felle versie van 'Commotion' van Creedence Clearwater Revival werd de avond waardig afgesloten.
Strak gespeelde, pretentieloze rock en nadien lichtjes dienst weigerende oren, meer moet dat soms niet zijn.
http://www.kindamuzik.net/live/triggerfinger/triggerfinger/5424/
Meer Triggerfinger op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/triggerfinger
Deel dit artikel: