Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Ex bestaat vijfentwintig jaar en dat moet gevierd worden. In plaats van er een simpele Hollandse best-of-tournee van te maken, hebben deze sympathieke punkers op leeftijd voor een Ethiopisch spektakel gezorgd. Ze treden slechts vier keer op met deze formule en de Vooruit behoort, als enige Belgische locatie, tot de gelukkige zalen. Het wordt een avondvullend programma.
Eerst speelt The Ex een speciale set, ook bedoeld voor hun komende Ethiopische tournee, bestaande uit hun favoriete Ethiopische liedjes. Drumster Katrien Ex neemt na de eerste twee songs plaats achter de microfoon. Haar zitje achter de drums wordt ingenomen door de legendarische Nederlandse jazzdrummer Han Bennink. Wie niet voor de muziek gekomen is, kan zijn avond trouwens toch nog boeiend doorbrengen door deze speciale gast te observeren, voor wie drummen blijkbaar een zaak van leven of dood is. Wie weet vang je wel een van de rondvliegende sticks op, als je er tenminste niet door geveld wordt. Katrien zingt als een echte Ethiopische (voor zover mijn voorstellingsvermogen inzake Ethiopische zangeressen reikt) en de rest van de band zorgt voor de punkondertoon van het geheel.
De volgende muzikant op het programma heet Alemu Aga. Hij bespeelt een beganna, een oeroude elfsnarige harp, gebruikt voor religieuze gelegenheden. Alemu Aga vertelt ons op zeer beminnelijke wijze dat dit instrument mensen aanzet tot aandachtig luisteren. Zijn theorie wordt echter meteen de das omgedaan door de harde realiteit: de vreemde klanken - te vergelijken met een spacey effektje op een keyboard - worden overstemd door het geroezemoes in de zaal. Mijn theorie: geef de mensen een zetel, of beter nog, een zonovergoten grasveld, en ze zullen wel luisteren, wie weet zelfs in trance geraken. In een zaal met rechtstaand publiek en een bar achteraan, lukt dit echter niet. Het heeft anders wel iets: in gebroken Engels prevelt de man voor elk nummer waarover het gaat - bijvoorbeeld "this song is about reality: we all have to die" - waarna hij de snaren beroert en zachtjes begint te zingen. Spijtig van de omstandigheden.
Voordat de sterren van de avond, de Azmari's, het podium betreden, zorgt Han Bennink voor een bijna acrobatisch intermezzo. Hij slaat als een gek op de snare drum voor hem, de drumstick die hij in zijn mond houdt, de vloer en zijn stoel. Vreemde vogels, die jazzdrummers. Nog vreemder echter, althans voor ons, Europeanen, zijn de Azmari's. Deze Ethiopische muzikanten, zangers, zangeressen en danseressen maken er een heus feest van en vertellen de ene mop na de andere, als je het Afrikaanse deel van het publiek aanschouwt. Láchen dat die doen, niet te geloven! De meeste muzikanten komen op met een masenko (een soort eensnarige viool), zingen een beetje en beginnen dan, op pure cabaretwijze, iets te vertellen, wat dus ongelooflijk grappig wordt bevonden. Ikzelf begrijp er niets van, maar aan de reacties te zien, moet het wel over seks gaan. Muzikanten en zangers wisselen elkaar af, maar de flow van het optreden wordt niet onderbroken. Een van de zangeressen is ook zeer goed in het schudden met haar lichaam, met als meest opvallende onderdeel de borsten. Volgens het programmablaadje is dit officieel een soort dans, genaamd "eskesta". Noem het wat je wil, het publiek wordt er wild van.
Eindoordeel: dit mogen ze meer organiseren, zeker buiten in de zomer (hint hint). Ik zie het al helemaal voor me: eerst een beetje rock met Ethiopische invloeden, dan tijd voor meditatie in het zachte gras en tenslotte party time en humor (liefst ondertiteld) met de Azmari's tot zonsopgang. Of we volgen The Ex gewoon naar Ethiopië.
fotografie: The Ex website
http://www.kindamuzik.net/live/the-ex/the-ex-presents-an-ethiopian-music-night/5342/
Meer The Ex op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-ex
Deel dit artikel: