Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In tien jaar tijd is het kleine Subroutine uitgegroeid tot een zeer fijn label. Met een catalogus van meer dan zestig releases geeft Subroutine eigenwijze undergroundbands en –artiesten de kans om muziek uit te brengen. Tijd voor een jubileumfeestje dus. En wat is dan een betere locatie dan Vera? Hier begon het tenslotte allemaal en vandaag treden er vijf fijne bands op tijdens het Subroutien Festival.
Aan het Groningse Vox von Braun [bovenste foto] de eer om het festival te openen. Met Rich on Wheels brengt de übercool ogende band in 2013 een prima plaat vol zwartlerenjasjesmuziek uit, die bij momenten wel iets te veel binnen de lijntjes blijft. Daar is op het podium van een al goed bevolkt Vera geen sprake van. Het geluid staat hard maar vooral stroperig afgesteld, zodat de slepende rock van Vox von Braun afwisselend melodieus en dreigend klinkt. De twee gitaristen draaien de fuzzkraan in de loop van het optreden steeds verder open: het logge geluid verschuift van rechttoe-rechtaanrock zelfs naar vuige hardrock, en het optreden eindigt in een koortsdroom van smerige gitaargruis en flikkerend podiumlicht. Knap gedaan.
Nouveau Vélo [foto rechts] komt uit Helmond en het kwartet maakte vorig jaar een van de beste Nederlandse gitaarplaten, door op een boeiende manier aan de haal te gaan met de erfenis van de Nieuw-Zeelandse gitaarmuziek van het label Flying Nun en recentere invloeden, zoals de surfwave van Beach Fossils. De enerverende duels tussen elektrische en akoestische gitaar, in de lijn van The Feelies en The Serenes, vereisen een al even fijnzinnige geluidsafstelling. Het duurt lang voordat alles enigszins op zijn plek valt met als gevolg dat een vroeg gespeeld prijsnummer als 'New Guinea' slecht landt. Daarnaast lijkt de band een rockshow te willen geven, waardoor ze sommige nummers gehaast voor het voetlicht brengen en de zanger zichzelf bij momenten overschreeuwt. Bij de stevigere songs die ze iets rauwer dan op plaat brengen, werkt dit prima. Het gaat wel een beetje ten koste van een meerwaarde: het subtiele in de muziek van de groep. Toch blijkt nogmaals overduidelijk dat Nouveau Vélo uitstekende nummers heeft.
En dan het klapstuk van de veiling: Rats on Rafts [foto hierboven en links]. De vier Rotterdamse schatgravers van de Nederwave hebben met Tape Hiss de beste Nederlandse vuilnisbakkenrockplaat van het jaar gemaakt. Het buitenland lonkt, na een deal met Fire Records. En met dit verzengend goede optreden toont het viertal aan dat het ook daar opnieuw indruk kan gaan maken. Vanaf de eerste plagende bastonen van de zeer kundige nieuwe bassiste, staat het geluid prachtig afgesteld. En dan blijkt hoezeer Rats on Rafts gegroeid zijn door veel live te spelen. Ze kunnen doen en laten wat ze willen met het songmateriaal, wat een compromisloos en zeer energiek optreden tot gevolg heeft dat al gauw leidt tot een moshpit in het publiek. Rats on Rafts rijgen vele genres - van oosters tot westers - aaneen tot een nietsontziende gitaartrance, die het onbetwiste hoogtepunt van de avond is.
Het is dringen geblazen in de kelder van Vera voor The Homesick. Het droogkloterige trio uit Dokkum heeft kennelijk de eigen fanclub meegenomen uit Noord-Friesland, want er ontstaat haast een teenage riot op de vierkante meter tussen de driftig beukende fans. En hoewel je door de matige geluidsafstelling weinig tot niets hoort van de zang van Elias Elgersma is de interactie tussen de jonge bandleden en publiek optimaal. The Homesick geeft vol gas en kiest niet voor de lijzige maar voor de noisy kant van de muziek in uptempo songs. Toch vergeet Elgersma de golvende wavelijnen niet en drummer en bassist gaan loos in krautrockachtige ritmes. Het resultaat is een uiterst effectieve combinatie van energie en melodie.
Het licht wordt uitgedaan door het Groningse Wolvon. Het baardige trio tart in de Verakelder de trommelvliezen met tegendraadse noiserock waarin je, ondanks of misschien juist wel dankzij het hoge geluidsvolume, vindingrijke struikelritmes en schelle gitaarsalvo's kunt ontwaren. De bij tijden wanhopige zang maakt het af. De moeilijke muziek van de typische Veraband Wolvon weet niet iedereen te bekoren, maar wie blijft geeft zich over aan straffe songs die laveren tussen iets meer toegankelijke, dreinende punkrock en gortdroge herrie in de geest van Shellac. Wolvon is een boeiende afsluiter van een geslaagd festival waarop aangetoond wordt dat onder de oppervlakte van de Nederlandse popmuziek veel interessants gebeurt.
http://www.kindamuzik.net/live/subroutien-festival/subroutien-festival/26235/
Meer Subroutien Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/subroutien-festival
Deel dit artikel: