Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de Amsterdamse Amstelkerk zijn liedjes van Tom Waits te horen. Het publiek zoekt na binnenkomst een stoel en maakt een praatje. Vanachter het gordijn stapt Robert Forster naar voren, plugt zijn gitaar in en meldt dat het 'an absolute pleasure is om hier te spelen. 'Rock 'n' Roll Friend' is de opener, een nummer van Warm Nights (1996). Hij is op tournee om het in september verschenen Songs to Play te promoten. Hij heeft na zijn carrière in de vorige eeuw met The Go-Betweens inmiddels zes langspelers onder eigen naam uitgebracht.
Forster loopt even voor het publiek langs. Hij luistert naar de boxen, checkt het geluid van zijn gitaar, vraagt om wat meer geluid uit de monitors voor zijn voeten en is tevreden. "This is rock and roll", zegt hij met een glimlach en zet 'A Poet Walks' in. De Australiër schrijft persoonlijke popliedjes en stopt graag wat onderkoelde humor in de verhalende teksten. Hij vertelt eerder vandaag ingevlogen te zijn vanuit Londen met een rugzakje vol songs to play. "This is not the right moment to tell you and you don't have to buy anything", benadrukt hij geschrokken. Alsof hij wil zeggen niet op zoek te zijn naar de portemonnee van de aanwezigen, maar graag een persoonlijke ontmoeting wil.
Na 'I'm Allright', een nummer van 16 Lovers Lane (1988) van The Go-Betweens stemt Forster even. Op zijn gitaar heeft hij een clip-on tuner. Tijdens het stemmen vertelt hij verontschuldigend: "I hate this. And the guitar always sounds the same. I want the guitar a little bit in tune." Forster heeft tijdens de carrière van The Go-Betweens een aantal jaren in Londen gewoond. Vele jaren later schreef hij een nummer over de muzikant die hij toen was. Openingsnummer 'Learn to Burn' van het laatste album volgt. Na zestien songs meldt Forster: "This is where I normally go off. Let's compromise." Hij geeft zijn gitaar aan een van de mensen op de voorste rij en verdwijnt even achter een gordijn. Het publiek applaudisseert en Forster is per direct terug, buigt, glimlacht breed en pakt zijn gitaar. "It's very dark there. There was no one, it was just me."
'The House That Jack Kerouac Built' sluit als derde toegift een warm, sympathiek en goed optreden af. Voor het laatste couplet en refrein vraagt Forster het publiek mee te neuriën. Hij begeleidt spaarzaam op gitaar en vraagt het publiek 'a little more'. Hij stopt met gitaar spelen. De bezoekers neuriën en de muzikant zingt, samen sluiten ze het concert in de Amstelkerk af. "Thank you all for a lovely evening. Great, thank you", zijn Forsters laatste woorden.
Op de merchandisetafel ligt een stapel cd's. Forster heeft alleen Songs to Play meegenomen. Na een handtekening en een persoonlijke vraag geeft hij iedereen een warme hand.
http://www.kindamuzik.net/live/robert-forster/robert-forster/26415/
Meer Robert Forster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/robert-forster
Deel dit artikel: