Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met de tweede plaat, One Thousand Pictures, toonden Pete and the Pirates aan dat britpop zonder opsmuk en pretenties nog bestaat. De plaat staat vol met sprankelende gitaarpopnummers die snel in je onderbewuste terechtkomen. Vervolgens duiken ze ineens weer op als je naar de bushalte loopt. De kronkelende melodieën, prachtige refreinen en teksten over alles wat twintigers bezighoudt, beginnen langzaam maar zeker een steeds groter publiek aan te spreken. Vera is dan ook goedgevuld voor Pete en zijn roversbende.
Begin september deden ze voor de tweede keer het festival Into the Great Wide Open op Vlieland aan. De Britten promoveerden van de kleine zaal naar het hoofdpodium en gaven een prima optreden, dat door het dunne geluid echter niet overdonderde. Vanavond spelen Pete and the Pirates een krap uurtje, maar ze weten Vera wel volledig in te palmen. Een ontwapenende podiumuitstraling en natuurlijk onweerstaanbare songs, gelieerd aan The Undertones en The Kinks, op een prettig hoog geluidsvolume gespeeld.
Trapt de band op plaat al niet in de val van de eenzijdigheid door bijvoorbeeld keyboards toe te voegen, op het podium wordt deze franje nog eens extra aangedikt. Zo klinken de toetsen in 'Motorbike' overstuurd en bijna vals, maar ook onontkoombaar. Het prachtige, onverholen Engelse accent van zanger Thomas Sanders klinkt met extra galm en echo nog krachtiger. Drummer Jonny Sanders heeft een vloeiend tempogevoel en is de stiekeme aanjager van de dansbare kant van de groep, zoals in het dwingend gebrachte 'Little Gun'.
Het unieke van Pete and the Pirates is het pretentieloze totaalplaatje van presentatie en muziek. Thomas Sanders beweegt houterig, maar dat deert niet. Gitarist Peter Hefferan en het andere bebrilde bandlid, bassist Peter Cattermoul, ogen eveneens meer nerdy dan trendy. Ze doen zich op een podium niet ineens anders voor dan ze zijn. In combinatie met aanstekelijke muziek, waarin ze schijnbaar onhandige tempowisselingen stoppen, werkt dit voortreffelijk. Alleen van de vermoeid ogende en stoïcijns spelende gitarist David Thorpe gaat enig gevaar uit.
Toch laat het vijftal uit Reading in de toegift horen wel degelijk scherpe kantjes te hebben. Thomas Sanders bespeelt een extra gitaar en tijdens een drietal ronkende, tegen punk aanschurkende nummers klinkt de band hecht en bevlogen. Britser dan Pete and the Pirates vind je ze niet. Desondanks zijn ze beslist in staat om op het vasteland nog meer potten te breken.
http://www.kindamuzik.net/live/pete-and-the-pirates/pete-and-the-pirates/22181/
Meer Pete and the Pirates op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pete-and-the-pirates
Deel dit artikel: