Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Schotse postrockpioniers van Mogwai brachten begin dit jaar het achtste album in hun bijna twintigjarige bestaan uit, het voor hun doen vrij elektronisch getinte Rave Tapes. De dynamische climaxen van weleer zijn ingeruild voor beheerste soundscapes, wat de vraag oproept hoe de band tegenwoordig live voor de dag komt. In een goedgevuld Paradiso mag Mogwai vanavond laten zien wat het nog in zijn mars heeft.
Al bij het eerste nummer laat de band horen dat hij nog altijd in topvorm verkeert. Het bedwelmende 'Heard About You Last Night' van het nieuwe album zet meteen de toon voor een avond waarbij de bezoeker af en toe niets anders rest dan ademloos en roerloos toe te kijken. Het sfeertje dat het vijftal uit Glasgow weet neer te zetten is bij vlagen magisch, zeker tijdens ouder werk dat tussen al het nieuwe spul door wordt ingezet. Klassiekers als 'I'm Jim Morrison, I'm Dead' en 'Auto Rock' komen op de typische Mogwai-manier rustig op gang, waarna de nietsvermoedende aanhoorder genadeloos meegezogen wordt in de ronkende draaikolk aan gitaargeweld. De eerst sfeervolle en dan weer zwaar epileptische verlichting draagt op een mooie manier bij aan de aangename trance waar Mogwai Paradiso in meesleurt.
Meer dan een vlak "Thank you" aan het uitzinnige publiek kan er niet vanaf bij de Schotten, die zich sowieso niet van hun gezelligste kant laten zien. Gitaristen en toetsenist staan vaak in zichzelf gekeerd met de rug naar het publiek, maar eigenlijk valt daar niet over te klagen zolang ze hun gitaarepossen met mechanische precisie op de zaal blijven afvuren. De nu eens hypnotiserende en dan weer nietsontziend ruige melodieën blijven anderhalf uur lang imponeren, waarbij gezegd moet worden dat ook de nieuwe nummers zich zonder moeite staande houden. Het intens broeierige 'Remurdered' zorgt zelfs voor een van de hoogtepuntjes van de avond. De tegenvallende zang in 'Blues Hour' die weinig aan de gitaarklanken toevoegt is een klein mankementje in de verder haast perfecte show. Mogwai hoeft niet te zingen om het publiek in vervoering te brengen, liever niet juist. De hallucinerende gitaarmelodieën spreken na twee decennia nog steeds boekdelen, zo blijkt vanavond eens te meer.
Foto uit het KindaMuzik archief door Remco Brinkhuis
http://www.kindamuzik.net/live/mogwai/mogwai-6986/24681/
Meer Mogwai op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mogwai
Deel dit artikel: