Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Simon le Bon, D'Angelo, Boy George en het London Gay Men's Chorus; alleen een producer als Mark Ronson weet deze eclectische mix van artiesten op één cd krijgen. Zijn laatste cd Record Collection is dan ook een gedurfd album dat een mix van hiphop, jarentachtigpop en new wave biedt.
De aankleding van het podium in Paradiso laat er geen twijfel over bestaan; men bevindt zich vanavond in het tijdperk van de jaren tachtig. Vijf zilveren keyboards staan onafhankelijk van elkaar opgesteld op het podium dat met zijn grijs en rode kleuren strak en bijna esthetisch aandoet.
Al na de eerste paar nummers is het grote verschil met de vorige tournee ten tijde van het album Version goed te merken. Terwijl Mark Ronson live toentertijd garant stond voor een gezellig feestje met stuiterende rappers, zangers en blazers, blijkt nu dat hij zijn soulgeluid ver achter zich heeft gelaten. Een goed voorbeeld daarvan is 'Oh My God', dat van een swingende soulversie in een elektronische rockversie getransformeerd is.
Het heeft wel iets stoers, de geblondeerde Ronson die vanaf het midden van het podium - afwisselend spelend op zijn synths en gitaar - de band met strakke hand leidt. Maar stoer en strak gaat ook vervelen, waardoor de vonk nog niet echt overslaat. Het is dan ook een verademing wanneer rapper Spank Rock tijdens de hiphopnummers op het podium verschijnt en over de planken stuitert en het publiek opjut. Andere bij de band ingelijfde vocalisten zijn de talentvolle Rose Elinor Dougall en Phantom Planetzanger Alex Greenwald die onder andere samen het mooie duet 'The Night Last Night' zingen.
Toetseniste en zangeres Amanda Warner, ook bekend van het elektronicaduo MNDR, zorgt halverwege het concert voor een klein dieptepuntje. Nadat Ronson tijdens een solomoment het publiek op zijn dj-skills vergast, is het even hard doorbijten wanneer hij en Warner daarna een een-tweetje hebben dat bestaat uit schreeuwerige electronoise. Totaal misplaatst in deze sfeer van een publiek dat net eindelijk aan het dansen gekregen is. Maar met hit 'Bang Bang' is de vonk tussen podium en publiek gelukkig weer helemaal terug. Iets wat ook te danken is aan de enthousiaste Spank Rock die dan weer ten tonele verschijnt.
Met het door de ontwapenende Alex Greenwald gezongen 'Somebody to Love', het vrolijke 'Bike Song' en het onvermijdelijke 'Valerie' wordt het dan toch eindelijk dat langverwachte Mark Ronsonfeestje.
Foto door Rufus (cc) genomen @ Webster Hall, oktober 2010.
http://www.kindamuzik.net/live/mark-ronson/mark-ronson/20917/
Meer Mark Ronson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mark-ronson
Deel dit artikel: