Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ten tijde van Riverside (1990) en The Acoustic Motorbike (1992) placht ik graag te luisteren naar de semi-akoestische semi-folksongs van Luka Bloom die me deden dromen van Ierland. Daarna ben ik hem uit het oog verloren totdat ik hem in 2000 voor het eerst live zag, in zijn thuisland nog wel. Het publiek bestond bijna uitsluitend uit vrouwen van rond de veertig die volledig uit hun dak gingen, compleet vielen voor de charmes van hun favoriete bard en net niet hun slipjes richting podium wierpen. Ikzelf was ook onder de indruk van mans stem en explosieve gitaarspel en was dus erg benieuwd hem nog eens te zien, vooral omdat net dit laatste, toch wel een beetje zijn handelsmerk, volgens de berichten ontbreekt op Before Sleep Comes, zijn laatste plaat, weliswaar omwille van een peesontsteking.
Gelukkig was daar niet zo veel van te merken, hoewel hij soms een wat vermoeide indruk gaf. Zijn set bestond voor het overgrote deel wel uit rustige nummers, nieuwe nummers vooral, die hij voor de eerste keer speelde. Opener ‘My Singing Bird’ van de laatste plaat beloofde niet veel goeds en ook de daarop volgende nummers, de meeste pas enkele weken oud, klonken vaak erg sentimenteel. Het zijn kleine, persoonlijke liedjes over waar hij nu zoal mee bezig is en die ik niet meteen zie uitgroeien tot klassiekers. Maar na zo’n drie kwartier, met ‘Primavera’, een ode aan een Portugese zangeres, sloeg de sfeer een beetje om en begon hij luider en harder te spelen. In ‘June’ was weer de oude Luka Bloom present. Hij waagde zich ook aan een traditional in het Gaelic doch klinkt Ierser in zijn Engels en het viel op dat hij zich vooral aan het concentreren was op het fonetisch onthouden van de tekst.
Hij sloot af met het twintig jaar oude ‘City of Chicago’ en ‘Sunny Sailor Boy’. Dit laatste nummer had helaas wel een hoog kampvuurgehalte wegens het meezingende publiek. Twee covers die hij opnam voor Keeper of the Flame waren voorbehouden als bisnummers: ‘In Between Days’ en het wegens de regen erg toepasselijke ‘To Make You Feel My Love’. De vermoeidheid en de peesontsteking waren al lang vergeten en hij keerde nog eens terug voor ‘I’m a Bogman’ en het zonder begeleiding gezongen ‘I’ll Walk Beside You’.
De bloemen die hij weggaf aan een dame uit het publiek waren een laatste charmeoffensief maar tegen dan was het niet meer nodig. Het wat flauwe begin was goedgemaakt door het laatste energiekere deel van de set, en ik kon weer te voet door de regen naar huis, zoals vier jaar geleden in Dublin.
http://www.kindamuzik.net/live/luka-bloom/luka-bloom/6914/
Meer Luka Bloom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/luka-bloom
Deel dit artikel: