Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij werd de afgelopen maanden door velen getipt als de belofte op het gebied van jazz. Zijn album The Dreamer is onlangs uitgebracht op Brownswood Recordings van Gilles Peterson, wat op zich al als een aanbeveling geldt. José James staat op het podium van Tivoli maar was eerder deze week al onaangekondigd te zien op de perspresentatie van North Sea Jazz. Terwijl de band in Rotterdam moeite heeft om boven de borrelpraat uit te komen, geniet die in Utrecht de volle aandacht. Een hip publiek vol gleufhoedjes en platte petten verkiest muziek boven een avond op het terras.
James, verrast door de hoeveelheid mensen, steekt van wal met het zwoele 'Velvet'. De muziek hangt als nevelslierten om hem heen. Explosieve breaks onderbreken de ingehouden groove tijdens 'Park Bench People', oorspronkelijk van rapgroep Freestyle Fellowship. James laat buiten de coupletten een staaltje freestyle zang zien. Hij is op de eerste plaats jazzman met voorbeelden als John Coltrane en Billie Holiday.
Maar zijn eigentijdse geluid maakt ook gebruik van al het goede van drum 'n' bass en hip hop. Je ziet hem 'scratch-scatten' met steeds één hand aan de denkbeeldige volumeknop. Daardoorheen percussieve rap, spoken word, beatbox en gezongen samples van een operaplaat. Het mooist klinkt hij als een feilloze trompetimitatie à la Chet Baker, compleet met demper, de juiste dictie en timing.
James zet zijn begeleidende band in als sparringpartner. Om beurten gaat hij duels aan met de pianist, drummer en bassist. Hij daagt ze uit te antwoorden op zijn rappe dan weer lome tong. De bassist is duidelijk te verlegen voor deze blootstelling en komt pas los als de rest ook weer inhaakt.
De setlist is slechts een indicatie van wat de band vanavond in petto heeft. Levendige improvisaties zijn de eigenlijke leidraad. Dat blijkt tijdens de meer dan twaalf minuten durende versie van Art Blakeys 'Moanin' waar James een vocalise op geschreven heeft die hij binnenstebuiten keert. Weer terug op aarde zegt James: "I think I just had a Bobby McFerrin moment."
Wat beklijft van deze avond is dat James geen optelsom van stijlen biedt, maar een soepel en onderscheidend geluid neerzet. Zwoel, steeds weer anders en op den duur verslavend.
http://www.kindamuzik.net/live/jos-james/jos-james/16966/
Meer José James op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jos-james
Deel dit artikel: